A writer's flood

Mijn trouwe lezerspubliek zal het hoogstwaarschijnlijk wel gemerkt hebben: het is een weekje stil geweest op deze blog...

Niet in staat om het ritme van één blogje per week aan te houden?
Een veel te drukke agenda om nog even tijd te vinden om een blogje te schrijven?
Of misschien wel een "writer's block"?

Nee hoor, geen van bovenstaande vragen wijst in de richting van het antwoord.

De echte reden is een "writer's flood"!

Je zou een "writer's flood" kunnen omschrijven als een waterval aan ideeën en woorden.

Dus net het tegenovergestelde van een "writer's block", waarbij je helemaal geen idee meer hebt waarover je zou kunnen schrijven.

De Urban Dictionary verklaart het gegeven als volgt:

The opposite of writer's block, but just as debilitating. Writer's flood is when an unfocused, uncontrollable deluge of ideas come to mind, leaving the writer with way too much information to digest. Most of the time, the ideas that spring forth are completely incompatible with the current topic. The end result is the same as writer's block: an inability to create a functional work.

En dat was (is) nu precies waar ik afgelopen week mee geconfronteerd werd. Telkens als ik achter mijn scherm kroop om een stukje te gaan schrijven, werd ik overspoeld met tientallen andere onderwerpen of focuspunten die ik zou kunnen beschrijven.

Na een paar zinnen schrijven, wis je de ganse boel terug uit, en begin je opnieuw met het idee dat op dat ogenblik opspeelt. Het vervolg ken je al... een paar zinnen later wis je weer het geheel uit omdat er zich weer een nieuwe invalsrichting heeft opgedrongen.

Besluit, op het einde ben je even passief als wanneer je helemaal geen inspiratie zou hebben.

Nu heb ik het heel bewust meegemaakt bij het schrijven van deze Inspiflectie-blogjes. Wanneer ik het even breder trek, kun je datzelfde ook meemaken in alles wat je doet: zoveel ideeën en inspiratie, zoveel dingen die je nog zou willen opnemen, en uiteindelijk komt er door gans die hoeveel helemaal niets.

In de Lean wereld staat zulke passiviteit door (een teveel aan) activiteit gedefinieerd als niet-waardetoevoegende activiteiten. Je bent dan wel druk bezig, maar voegt helemaal geen waarde toe ten opzichte van het eindresultaat.

Als je het eindresultaat niet haalt, dan behaal je dus ook niet je einddoel, en daardoor zal het dan ook een negatieve invloed hebben op je geluksgevoel.

Deze vormen van (tijds)verspilling reduceren ('waste elimination'), waardoor je dus steeds een groter aandeel van je tijd besteedt aan datgene wat echt waarde toevoegt, is dan ook een belangrijke basis in het ganse Lean verhaal. Voor deze efficiëntieslagen is Lean dan ook het meest gekend. Soms ook wel negatief gekend, want wanneer je er in overdrijft, durft het wel eens anorectische trekjes te vertonen.

Geluk is dus ook efficiëntie!

Een hoop dingen die tegelijk op ons afkomen, terwijl Twitter ons waarschuwt voor weer 20 nieuwe tweets, er weer 30 vrienden iets gepost hebben op hun Facebook, onze mailbox uit z'n voegen barst, en onze telefoon nog rinkelt ook.

Wat doe je dan, en waar begin je dan?

Dan maar de 'multitasking' maatschappij volgen, en alles tegelijk opnemen?

Jammer genoeg hebben we een foutief beeld van wat 'multitasking' is. Origineel komt het uit de wereld van de computers: een computer die verschillende bewerkingen 'ogenschijnlijk' tegelijk kan uitvoeren. Als je echter helemaal in de architectuur van de computer duikt, dan zie je dat de computer die verschillende taken toch nog steeds volgens een register afwerkt, dus het ene na het andere. Hij voert alleen niet de volledige taak uit alvorens naar de andere over te schakelen, maar splitst ze op in allemaal hele kleine brokjes die dan één voor één uitgevoerd worden. De rekenkracht is dan wel zodanig hoog, dat het voor ons - als onwaarschijnlijk trage computergebruikers - lijkt alsof de taken tegelijk uitgevoerd worden.

Willen we dus zelf ook 'multitasken', dan komt het er dus niet op aan om zoveel mogelijk dingen tegelijk te kunnen opnemen. Neen, dan komt het er net op aan om je heel goed te kunnen focussen, alles in hele kleine brokjes op te delen, en ze dan één voor één en heel snel na elkaar af te werken.

Of om het met een mooie quote te zeggen:

How do you eat an elephant?

One bite at a time!

How do you eat ten elephants?

One bite at a time! 

En daardoor zul je ook je geluksgevoel een boost geven, want de kleine acties kun je eenvoudig afwerken, waardoor je sneller vooruitgang ziet en dus meer succesjes ervaart!