Wij willen het anders doen!

Een bedrijf oprichten in een zeer gesloten markt, en helemaal vanaf nul alles zelf opbouwen. Het lijkt alles behalve makkelijk. Nochtans bewijst Adam Van Elslander elke dag opnieuw dat het mogelijk is.

2 jaar geleden richtte hij AVE Productions op. Toen een eenmanszaak om zichzelf als werkkracht te verhuren voor het opbouwen van podia, licht- en geluidsinstallaties. Hij had al ervaring met de techniek en deze markt, maar kon zich niet langer vinden in de wijze waarop het personeel binnen de sector wordt ingezet. “Als je dan je eigen baas wordt, bepaal je zelf voor een groot stuk de spelregels”, dat was zo'n beetje zijn drijfveer om als zelfstandige aan de slag te gaan.

Ondertussen, en dat is dus nog maar amper 2 jaar later, werkt Adam dagelijks met gemiddeld 18 personen, en op piekdagen tijdens het festivalseizoen loopt dit op tot ongeveer 50 personen.
In 2 jaar tijd van 1 naar 18 à 50 personen doorgroeien, dat is geen toeval!

In een gesprek met Adam Van Elslander, manager van AVE Productions, kwamen we te weten hoe hij dit voor elkaar krijgt.

Vastberadenheid

Heb je ooit al eens iets opgegeven omdat je het niet echt kon?
Na een of twee keer proberen toch maar beslist om niet verder te doen?
Misschien zelfs een beetje ontgoocheld geworden omdat jij het niet kon, en anderen het wel konden?

En waarom was dat dan?
Had je het talent niet?
Had je de kennis niet?
Of had je het doorzettingsvermogen niet?

Velen van ons zijn ervan overtuigd dat echt succesvolle mensen ofwel meer talent hebben, ofwel veel slimmer zijn dan wij. Denk bijvoorbeeld aan de buitenaardse prestaties van topatleten, of de briljante successen van doorwinterde zakenlui.

Niets is echter minder waar!
De onderzoeken van Angela Duckworth bevestigen wat al eerder vermoed werd: met passie en overgave, het zweet dat nodig is, en vooral heel hard werken aan iets dat je echt wil bereiken, kan je uiteindelijk veel verder brengen dan je aangeboren talenten en/of IQ.

Herfstvakantie!

De eerste vakantie van het nieuwe schooljaar is een feit! De herfstvakantie is aangebroken.
De zomervakantie lijkt weeral een eeuwigheid geleden, en doordat de dagen beginnen te korten, lijkt het er allemaal niet vrolijker op te worden.

Tijd dus om nog eens vakantie te nemen!

Maar hoe zorg je er nu voor dat het deugddoend effect van zo'n vakantie het meeste effect op je heeft, en ook het langste blijft duren?

De "positieve psychologie" heeft ook daar weer een antwoord op!

De toekomst is vandaag! (TEDxFlanders)

Wanneer ik jullie zou vertellen over kledij die je moet "voeden" zodat het zichzelf kan herstellen, wanneer ik jullie zou aankondigen dat je smartphone kan voorspellen of je ziek zult worden of niet, en wanneer ik jullie zou aangeven dat op basis van DNA analyse er gepersonaliseerde medicatie kan toegediend worden, praat ik dan over sciencefiction of over de realiteit?

Wel, tot vóór afgelopen zaterdag zou ik zelf ook sciencefiction geantwoord hebben. Na de laatste editie van TEDxFlanders weet ik echter beter. Deze voorbeeldjes zijn de dag van vandaag al zuivere realiteit!

Net zoals op Mars een adembare dampkring en een beheerste temperatuur kan gevormd worden. Geen sciencefiction meer, maar allemaal mogelijk!

Wat we eerder als misschien mogelijk achten, is er vandaag al!

What a wonderful and bright world we live in!

Maatschappelijk Verantwoorde Projecten

Alhoewel ik niet echt fan ben van de term Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen (want zijn diegenen die geen MVO-beleid hebben of hadden dan per definitie onverantwoord??), maak ik er toch een afgeleide vorm van voor eigen gebruik: de Maatschappelijk Verantwoorde Projecten!

The Happiness Factory stelt zichzelf hiermee als doel om een aantal projecten op te zetten, te coördineren en te onderhouden waarbij THF zelf niet onmiddellijk een winstvoordeel behaalt, en waarbij we wel de maatschappij dienen door 'happiness' breder te verspreiden en voor iedereen toegankelijk te maken.

Sinds enkele weken kun je deze projecten opvolgen via het overzichtje in de nieuwe "Projects" rubriek op de THF website: http://www.thehappinessfactory.be/Projects/

A writer's flood

Mijn trouwe lezerspubliek zal het hoogstwaarschijnlijk wel gemerkt hebben: het is een weekje stil geweest op deze blog...

Niet in staat om het ritme van één blogje per week aan te houden?
Een veel te drukke agenda om nog even tijd te vinden om een blogje te schrijven?
Of misschien wel een "writer's block"?

Nee hoor, geen van bovenstaande vragen wijst in de richting van het antwoord.

De echte reden is een "writer's flood"!

Geluk is overal!

'Open happiness' van Coca-Cola, de 'happy happy days' van Seat, de smiley van Danone onder het logo, of de 'drink positive' van Lipton,...

Overal waar je kijkt zweeft er wel een vleugje van positiviteit en geluk.

Of je nu echt gelukkiger wordt van het drinken van cola, of hoe je positief moet drinken, dat is me nog niet helemaal duidelijk. Dat is echter het punt ook niet.
Het gaat er om dat heel veel merken en veel personen breed in de maatschappij de trend naar een meer humanistische wereld waarin 'geluk' centraal staat herkennen en ondersteunen.

Stefan Sagmeister gaat nog een stapje verder. Hij heeft als kunstenaar geluk helemaal geïntegreerd in zijn werk. Het resultaat daarvan is "The Happy Show", een tentoonstelling die volledig in het teken van geluk staat en te bewonderen is in het Institute of Contemporary Art's in Philadelphia.

Overgecompliceerd...

Op 31 augustus 2012 schreef ik het stukje "Leef 7,5 minuten langer door het lezen van dit blogje!" (http://inspiflectie.blogspot.be/2012/08/leef-75-minuten-langer-door-het-lezen.html).

Heb jij jouw extra 7,5 minuten al goed gespendeerd?

Bijvoorbeeld door ze te gebruiken als een enorme boost voor jouw geluk?

Of denk je dat je op 7,5 minuut je geluk niet kunt boosten? En dat daar veel meer voor nodig is?

Wel, dat is een zeer frequent voorkomende denkkronkel die ons net tegenhoudt om echt gelukkig te zijn of te worden.

Geluk als drijfveer

September, de maand waar heel veel mensen met gemengde gevoelens naar kijken. Voornamelijk omdat ons leventje steeds meer terug in zijn 'normale' plooi valt. Scholieren gaan terug naar school, en leerkrachten gaan terug werken. Dat op zich is al goed voor meer dan een miljoen mensen die terug het dagelijkse ritueel oppakken.

De belangrijke vraag is dan wel of het enkel een kwestie is van de dagelijkse routine terug op te nemen, of heel doordacht verder te bouwen aan datgene wat jij echt wil bereiken in je leven?

Leef 7,5 minuten langer door het lezen van dit blogje!

Eerder deze week belde ik een ex-collega op omdat ik hem had uitgenodigd om als 'proefkonijn' te fungeren voor mijn nieuwe Happiness@Work Survey. Het werd niet zomaar een standaard telefoontje tussen 2 personen die vroeger veel met elkaar hebben samengewerkt. Hij vertelde mij zijn persoonlijke verhaal over de gezondheidsperikelen die hij momenteel doormaakt, en alle kopzorgen die dat met zich meebrengt.

Even slikken om zo'n heftig verhaal te horen, en plotseling lijken dan je eigen dagelijkse probleempjes veel minder groot en relevant te worden.

Toch raar, niet? Waarom moeten wij als mens bijna altijd eerst een zeer ingrijpende gebeurtenis meemaken vooraleer we de écht belangrijke zaken van de bijzaken kunnen onderscheiden?

Een leven lang leren

Waar was jij 2 jaar en 2 maanden geleden?
En wat was je dan aan het doen?
Als je nu datzelfde zou doen, zou je het dan anders doen?
Of om het anders te zeggen: wat heb je in de afgelopen 2 jaar en 2 maanden bijgeleerd?

Houd de antwoorden op deze vragen even in gedachten bij je. Ze komen nog van pas op het einde van dit blogje.

Laat me eerst even een verhaaltje vertellen over hoe mijn zoontje (Tjorben) mij vandaag weer fenomenaal verrast heeft:

Een Sanchez-moment

Gisteren avond/nacht werden in Londen de 30ste Olympische Spelen officieel gesloten met een al bijna even spectaculaire ceremonie als de opening.
We hebben 2 weken mogen genieten van topsport en verbluffende momenten. We hebben veel trots en fierheid gezien. We hebben veel ontgoocheling en tranen gezien.

Sport is emotie! En op één van zulke momenten wil ik nog eens uitgebreider terugkomen: het Sanchez-moment!

Zo word je een legende!

Iedereen die de Olympische Spelen van dichtbij of veraf volgt, kon er afgelopen zondag niet om heen: Usain Bolt heeft de 100m gewonnen, en is daarmee goed op weg om zijn hoogste betrachting - een levende legende worden - te behalen!

Er zijn een hele reeks feiten die deze finale onwaarschijnlijk spectaculair maakten:

• alle finalisten eindigden binnen de magische grens van 10 seconden (op Powell na, maar die blesseerde zich)
• de top 4 loopt 9.80 of minder!
• de bezetting was zodanig sterk dat zelfs met de plaatsen 8 tot 16 er een finale had kunnen gelopen worden, met namen zoals Dwain Chambers en Derrick Atkins naast de piste.

En toch was er nog één ding dat de overwinning van Bolt nog legendarischer maakte.
Iets dat we allemaal kunnen meemaken, en zo ook zelf een legende kunnen worden in datgene waar je zelf goed in bent...

Geluk kun je kopen!

We kennen allemaal wel de uitspraken dat geld niet gelukkig maakt, en dat je geluk niet zomaar kunt kopen.
In het merendeel van de gevallen is dat ook juist.
En toch wil ik nu graag even het tegendeel bewijzen!

Geluk kun je wel degelijk kopen...het hangt er alleen vanaf hoe en waaraan je je geld besteedt!

Eerlijkheid duurt het langst!

Laat me even een persoonlijk verhaaltje met jullie delen.

Vroeger ben ik heel intens en fervent met atletiek bezig geweest. Ik trouwens niet alleen. We hadden een trainingsgroepje van jonge atleten die elke dag opnieuw het beste van zichzelf gaven in een permanente zoektocht naar mooie prestaties.

Om onszelf te blijven inspireren en motiveren hadden we in het 'power-kot' een reeks van veelbetekenende spreuken hangen:

• Impossible is nothing!
• Grenzen zijn er om te verleggen, records om gebroken te worden!
• To run fast, train hard. Today no training, tomorrow double training!

En bij die spreuken hing ook:

Eerlijkheid duurt het langst!

Op het eerste zicht vraag je je misschien af hoe die spreuk in dat rijtje thuishoort, en wat dat met jouw geluksgevoel te maken heeft.

Het antwoord is nochtans voor de hand liggend.

Dr. Stephen Covey

Op maandag 16 juli 2012 is een van de meest invloedrijkste mensen op aarde van ons heen gegaan: Dr. Stephen Covey is op 80 jarige leeftijd overleden.

De ideeën van Covey behoren mee tot de basis waarop The Happiness Factory is gestoeld, en ook persoonlijk geeft zijn werk heel veel inspiratie, zowel professioneel als privé.

In het begin van zijn carrière besloot Stephen Covey dat zijn grootste bijdrage aan deze wereld erin bestond om leraar te worden. Hij werd professor aan de Brigham Young University waar hij verscheidene onderzoeken deed en de basis legde voor zijn fenomenaal gedachtegoed.

In 1984 besefte hij dat hij heel sterke materie had ontwikkeld die de wereld kon veranderen. Hij besloot toen om zijn baan als professor op te zeggen en zelf een bedrijfje op te richten: het Covey Leadership Center. Hiermee ging hij zijn ideeën over 'principle-centered leadership' over de gehele wereld verspreiden.
Zijn echte passie bleef wel bij het lesgeven, het vertellen en het onderzoeken. De dagelijkse leiding van zijn bedrijf liet hij dan ook over aan anderen, terwijl hij ontelbare studenten, invloedrijke CEO's en staatshoofden opleidde volgens zijn principes.

In 1996 werd Dr. Covey door Time Magazine mee opgenomen in de top 25 van meest invloedrijke Amerikanen op de wereld. Dit voornamelijk door zijn boeken "The 7 habits of highly effective people", "The 7 habits of highly effective families", en "The 8th habit". Alleen al van het boek "The 7 habits of highly effective people" werden meer dan 20 miljoen exemplaren verkocht in 40 verschillende talen.
Dat resulteerde in 2002 dan ook in een vermelding in het lijstje van de 10 meest invloedrijke management boeken die ooit geschreven werden.

In 1997 fuseerde het Covey Leadership Center met FranklinQuest tot FranklinCovey, de organisatie die de dag van vandaag nog steeds het gedachtegoed van Dr. Stephen Covey uitdraagt over de ganse wereld.

Naast gans zijn invloedrijke professionele carrière stond zijn werk binnen zijn familie. Stephen was een toegewijde man, vader en grootvader die veel van zijn tijd doorbracht met zijn familie om op vakantie te gaan, samen dingen te vieren en allerlei family-events te houden.

Stephen was er volledig van overtuigd dat het grootste werk dat we als mens kunnen verrichten in ons leven, zich afspeelt binnen de 4 muren van onze thuis.


Bob Whitman, de CEO van FranklinCovey neemt met deze woorden afscheid van Dr. Stephen Covey:
"We lost a dear friend today. Stephen was one of the world's great human beings. His impact is incalculable and his influence will continue to inspire generations to come. We extend our deepest condolences to Dr. Covey's family, his wife Sandra, their nine children and spouses, grandchildren, and great-grandchildren. Stephen frequently referred to them as his greatest joy, inspiration, and most significant contribution and legacy to the world."



.

The Happiness Activist

De zomervakantie is nu een dikke week aan de gang, en het weer wil niet echt zomeren.
Wat doe je dan?
Gewoon verder werken zoals je al heel het jaar doet?
Toch maar vakantie nemen en naar een zuiders oord trekken?
Thuis blijven en achter je computer of TV hangen?

Wel, voor iedereen die nog een beetje inspiratie zoekt om de zomer door te komen, hier een goede tip:

Word een echte 'Happiness Activist'!

Je kunt je al laten inspireren door dit filmpje:

De geluksexperts

Net terug van een weekje vol inspiratie met de 2 grootste geluksexperts die ik ken!
Hun namen zijn Tjorben en Jitte:

Ze zijn respectievelijk 2 jaar en 8 maanden oud.

Het is niet omdat het toevallig mijn kinderen zijn dat het geluksexperts zijn.
Iedereen die kinderen heeft, heeft gelukexperts in huis!
Hieronder 10 punten die wij - als volwassen mensen - terug kunnen leren van onze kinderen.

De geluksparadox

De resultaten van de Happy Planet Index editie 2012 die we hier vorige week bespraken, hebben nog mooie na-discussies en vragen opgeleverd.
De meest opmerkelijke vraag die ik gekregen heb, wil ik nu graag verder met jullie delen:

Hoe kan het dat het geluksgevoel binnen de Scandinavische landen zo hoog is, en het net die landen zijn die zwaar te kampen hebben met hoge zelfmoordcijfers?

Een heel boeiende en intrigerende vraag, waar we het antwoord moeten zoeken in de geluksparadox!

België, een slechte leerling uit de klas

Enkele dagen geleden werden de resultaten bekend gemaakt van de Happy Planet Index editie 2012. Dit is een wereldwijde meting om het duurzaam geluk en welzijn in kaart te kunnen brengen en op te volgen.

En wat blijkt...België scoort zeer slecht!
Op een totaal van 151 landen eindigen we als 107de. We laten dus slechts 44 landen achter ons waar de index nog lager ligt.
Bekeken binnen west-Europa eindigen we als voorlaatste, en bekeken over de ganse eurozone scoren enkel Estland en Luxemburg slechter.

Gelijk welke doorsnede we ook maken, België behoort op het vlak van duurzaam geluk en welzijn tot de slechtste leerlingen van de klas.
Een opmerkelijke vaststelling, vooral als je weet dat onze directe buurlanden Frankrijk en Nederland een heel pak beter scoren (respectievelijk 50ste en 67ste).

Op het vlak van duurzaam geluk en welzijn is er binnen België dus nog heel veel werk aan de winkel!

De grenzen van het geluk

In de vorige 2 blogjes heb ik enerzijds een antwoord gezocht op de vraag waarom er nog zo weinig over geluk gesproken en naar gehandeld wordt, en anderzijds heb ik iedereen aangespoord en opgeroepen om geluk veel centraler te zetten in je leven en in je werksituatie.
[vorige 2 blogjes kun je vinden via: (1) Het taboe van het geluk - http://inspiflectie.blogspot.be/2012/05/het-taboe-van-het-geluk.html) (2) De onbekendheid van het geluk - http://inspiflectie.blogspot.be/2012/06/de-onbekendheid-van-het-geluk.html]


Maar wat zou er nu gebeuren wanneer we dat ook effectief allemaal zouden doen?
Als iedereen zijn eigen geluk heel centraal zou zetten, zowel in werk als privé, dan zullen we onherroepelijk geconfronteerd worden met de grenzen van het geluk.

De onbekendheid van het geluk

Vorige week schreef ik over het taboe van het geluk (http://inspiflectie.blogspot.com/2012/05/het-taboe-van-het-geluk.html). Daarmee gaf ik vooral aan dat er nog te weinig over geluk gepraat wordt. We aanzien geluk als iets dat heel 'normaal' is, en er daarom dus ook niet hoeven over te praten. Pas wanneer dat 'normale' geluk er plots niet meer is, dan pas trekt het onze aandacht.

Nochtans is geluk zoals je eigen fysieke conditie: als je wil dat het beter wordt, dan zul je er elke dag een klein beetje aan moeten werken.

Buiten dit taboe en het 'normaal' vinden, is er nog een reden waarom we zo weinig over geluk praten:
Hoe kunnen we er over praten als we eigenlijk niet weten waarover we dan praten?
Geluk is voor de meesten van ons nog een heel onbekend en heel onontgonnen terrein.

Je zou het dus kunnen vergelijken met de tijd dat er nog niet al te veel auto's op de markt waren. Op dat moment was een auto voor de meeste mensen nog een grotendeels onbekend iets waar ze misschien wel het bestaan van af wisten, maar zeker nog niet het nut van inzagen.
Henry Ford heeft daar toen verandering in gebracht door zijn Ford T op de markt te brengen en zo de auto heel toegankelijk te maken voor het grote publiek.
Maar dat heeft Ford ook wel de nodige moeite gekost. Of zoals Henry Ford het ooit zelf zei:

"If I had asked people what they wanted, they would have said faster horses."

Het taboe van het geluk

Hoe contradictorisch kunnen we zijn?
Langs de ene kant streeft iedereen naar een gelukkig, bevredigend en voldaan leven.
Langs de andere kant komen we pas in beweging wanneer we een gebrek aan die geluksinvulling vaststellen.

Het is dus alsof je vanaf de voet van een berg naar de top kijkt, vol verwachtingen en honger om ooit op die top te staan, maar zelf geen enkele poging onderneemt om die top te bereiken. Enkel wanneer de bodem onder je voeten wegzakt, kom je in actie om niet weg te zakken.

Er is echter een groot verschil tussen telkens uit een put klimmen of vanaf de begane grond naar boven klimmen!

Alleen kom je dan in het taboe van het geluk: als er niets mis is, dan praat je niet over geluk!

"Gelukkig zijn" vinden we allemaal doodnormaal. Pas als het ons er aan ontbreekt, zullen we er iets aan doen.
Maar laat me één ding zeggen: zo zullen we nooit de top van de berg bereiken!
Niet als individuele personen, en ook niet als organisatie of bedrijf.

We zijn allemaal bullebakken!

Als je een vraag stelt aan iemand, en die persoon negeert je volledig.
Wat denk je dan over die persoon? Heel positief zal het niet zijn...
En hoe voel jij je er dan zelf bij? De kans is groot dat je jezelf ook slecht voelt, want waarom wordt je nu zomaar genegeerd?

Het is een basisvorm van menselijke interactie waarbij als we een signaal uitsturen, we ook een signaal terug verwachten.
Het klinkt op zich heel logisch en banaal, en toch...
We vegen allemaal, en elke dag opnieuw onze voeten aan zulke basis omgangvormen!

Mijn eigen onbevangen ik...

Wat zie of herken jij in bovenstaande figuur?

Voor er allerlei artistieke denkwegen of beweringen worden afgevuurd, het is een tekening gemaakt door mijn zoontje (net geen 2 jaar oud). En ik vind het prachtig!

Gedeeltelijk natuurlijk omdat het een tekening van mijn zoontje is, maar zeker omwille van de diepliggende betekenis die er in schuil gaat. De verklaring...

Kinderen komen zonder handleiding

Een zwangerschap duurt negen maanden, en toch komt de bevalling steeds onverwacht. Plots sta je daar met een baby in je armen. Eerst overvallen door vreugde en geluk, daarna door twijfels, onzekerheid en verantwoordelijkheid: je bent nu een echte ouder...

We weten nog wel hoe het in onze kindertijd ging, en tegelijk denken we dan aan alles wat we anders willen doen. Langs de ene kant voel je je voor de leeuwen gegooid en moet je jezelf maar zien te redden. Langs de andere kant zijn die beproevingen en onzekerheid ook niet meer dan een kleine prijsje voor het meest opwindende en boeiende spektakel uit je ganse leven: je kleine spruit zien en helpen op te groeien.

Geluk en winst

Een organisatie die er in slaagt om zijn werknemers volledig en volwaardig in te schakelen, is in staat om de wereld te veranderen!

Pay it forward!

Deze beelden zal iedereen - wielerliefhebber of niet - de afgelopen dagen wel gezien hebben:


Een heel eenvoudig en heel puur moment van intense vreugde!

De media smulden van deze beelden, en de dag erna werd er dan ook nog heel veel over gesproken en geschreven. Bovendien kwam er dankzij de hoofdsponsor van Tom Boonen en radiozender MNM nog een vervolg aan dit verhaal: een ontmoeting tussen Tjorven Cleenewerck (de jongen in het filmpje) en Tom Boonen:
http://www.deredactie.be/permalink/1.1263157

Op die manier kregen we al een voorsmaakje van wat er ons op donderdag 26 april 2012 te wachten staat!

Earth Hour 2012

Op 31 maart 2012 is het weer Earth Hour, de grootste actie voor het klimaat ter wereld.
Meer nog: het is dé grootste wereldwijde actie tout court. Net zoals vorig jaar zullen weer honderdduizenden Belgen hun lichten doven gedurende één uur.
Dit jaar vraagt het WWF om meer te doen: overschakelen naar een energieleverancier van groene energie. Want de gevolgen van de klimaatverandering worden elk jaar zichtbaarder.

Een moment van stilte

Op de vooravond van een nationale dag van rouw ter nagedachtenis van de tragische busramp, lijkt het me zeer ongepast om te bloggen.

Woorden schieten toch te kort om hier ook maar iets over te zeggen.

Daarom dit moment van stilte.

Een moment om even stil te staan bij de waarden en prioriteiten in je leven, en het geluk van onze kinderen.

Sterkte...

.

Twitter je happy!

Meer dan 500 miljoen personen hebben een Facebook-profiel, 175 miljoen mensen gebruiken Twitter, en LinkedIn telt iets van een 100 miljoen gebruikers (en die cijfers wijzigen elke minuut).
En hoe zit het met jouw gebruik van de sociale media?

Het is heel opvallend dat we in België helemaal niet tot de top van de wereld behoren wat betreft het gebruik van social media. Wat ook opvallend is, is dat het in onze buurlanden toch helemaal anders is. Duitsland, Nederland en Frankrijk bezetten mooi de plaatsen 6, 7 en 8 in de top 20 lijst van landen waar Twitter het meest actief wordt gebruikt.

En jij? Ben jij al actief op Twitter? Of zoek je nog naar een goede reden die je kan overhalen?

Wel, hier zijn 4 denklijnen die maken dat je door het gebruik van Twitter een gelukkiger persoon kunt worden!

Nee, ik wil niet de beste zijn!

Vannacht werden de Oscars uitgereikt. Een hele gebeurtenis in Hollywood die dit jaar specifiek onze Belgische aandacht trok doordat de film Rundskop (Bullhead) ook een Oscar-nominatie te pakken had.
De kansen om uiteindelijk ook een Oscar binnen te halen, werden zelfs hoog ingeschat. De media heeft heel het Hollywood avontuur van Michaël R. Roskam en Matthias Schoenaerts dan ook uitgebreid in beeld gebracht.

Uit de talloze interviews die we om onze oren gesmeten kregen over dit onderwerp, was het de uitspraak van Dominique Deruddere die me verder deed nadenken:

Het mag geen competitie zijn, kunst is niet gemaakt om competitie te zijn. Ze hebben niet gewonnen, maar ze hebben ook zeker niet verloren.

Wat is competitie eigenlijk? En is het werkelijk zo dat competitie een versterkend effect heeft?

...jullie kunnen alles worden...

"...jullie kunnen alles worden, als je maar je huiswerk kent, maar je moet geduldig leren wachten, tot je later groter bent..."

Zingt Stef Bos in zijn nummer "Is dit nu later", waarin hij mijmert over het verschil tussen wat je nu bereikt hebt in je leven en hoe je vroeger als kind naar het leven keek.

Los van het feit dat we als volwassenen anders naar het leven kijken dan we dat als kind deden, en los van het feit dat we onderweg wel meermaals afwijken van het pad dat we intrinsiek wilden bewandelen, wil ik nu focussen op het eerste stukje: "...jullie kunnen alles worden...".

Kunnen we werkelijk alles worden? Of hebben we ergens een 'voorgeprogrammeerde' beste weg?
Of met andere woorden, is talent aangeboren of is talent iets wat je verwerft?

Het effect van de gouden plak

Vorige week kreeg ik de kans om Kirsten van der Kolk te ontmoeten, en haar verhaal te aanhoren over haar weg naar Olympisch goud.
Een mooi en heel persoonlijk verhaal over wat het vraagt om de hoogstmogelijke sportieve onderscheiding te behalen.

Denk verder dan wat je ziet!

Enkele weken geleden kwam ik toevallig dit filmpje tegen op YouTube:


Ik moet zeggen dat ik er vol bewondering naar keek!
Door die verwondering deelde ik het filmpje dan ook met een paar van mijn contacten.

Ik was al bijna even verwonderd over de reacties die ik terug kreeg op het filmpje.
Het maakt blijkbaar iets los bij mensen.
Even een reflectie...

Het "wauw" effect in je leven

We kennen allemaal wel het gevoel van iets waar we 'gewoon' blij mee zijn, waar eigenlijk helemaal niets valt op aan te merken, dat in alle opzichten goed is, en waar toch nog net dat ene "iets" aan ontbreekt om helemaal "wauw" te zijn. We kunnen het zelfs niet goed omschrijven of onder woorden brengen wat er dan nog juist ontbreekt of waar we nog naar op zoek zijn.

Om het niet te conceptueel te maken, maak ik even het vergelijk met fotografie:

Iedereen kan foto's nemen: "mikken en klikken" is de boodschap. Door de geavanceerde settings van sommige fototoestellen, kunnen we zelfs heel goede en mooie foto's nemen zonder dat we daarvoor een geschoold en professioneel fotograaf moeten zijn.
En toch is er iets dat het verschil maakt tussen "gewoon" mooie en goede foto's, en foto's die je blik echt aanzuigen en je een volledig "wauw" gevoel geven.

Met ons eigen leventje is dat net hetzelfde: je kunt je leven zodanig inrichten dat alles prima en geweldig is, of je kunt je leven zodanig organiseren dat je er echt een "wauw" gevoel van krijgt!

Mura en muri in je eigen leven

De lezers van de maandelijkse nieuwsbrief van The Happiness Factory (http://www.thehappinessfactory.be/indexnewsletter.html) hebben de aankondiging over dit blogstukje al kunnen lezen: hoe sommige datumgrenzen ons nu net extra rust of extra stress opleveren.

Dat is trouwens het bizarre aan elke deadline, of elk afgesproken moment: het zijn uiteindelijk allemaal niet meer dan virtuele grenzen die we onszelf - collectief of individueel - opleggen.
En net doordat we ons die grenzen (te lezen als beperkingen) opleggen of laten opleggen, krijgen we soms extra stress of druk die er op dat moment helemaal niet hoeft te zijn.

In de filosofie van Lean Manufacturing (een pruductie-filosofie die vanuit het industriële leven komt en zijn oorsprong vindt bij Toyota in Japan), wordt dit mura en muri genoemd.
Laten we eens kijken wat dat precies is, en welke invloed ze op jouw leven hebben...

De inspiratie van het moment

Wie kent het niet?
Je zit te zwoegen op iets dat je wil afwerken, en je geraakt geen meter vooruit.
De presentatie die je wou maken vlot niet, je vindt de woorden niet voor de mail die je aan het schrijven bent, of dat wiskunde vraagstuk blijkt plots veel moeilijker dan gedacht.

Rottige momenten!
En toch...eigenlijk moet je blij zijn dat zulke situatie zich voordoet, want het is uit zoiets dat ook het wereldbefaamde Eureka-moment van Archimedes is ontstaan.

Hoe zit het met jouw goede voornemens?

De eerste week van het nieuwe jaar zit er bijna op.
Hopelijk heb je ervan genoten.

En heb je ook al eens terug achterom gekeken? Hoe is die eerste week verlopen?
Ben je al begonnen aan die goede voornemens die je jezelf had opgelegd voor het nieuwe jaar? Of heb je het toch nog even voor je uit geschoven?

Ben je er misschien vol goede moed ingevlogen? Maar ga je het dan ook volhouden?