The Happiness Factory Blog

vrijdag 19 mei 2017

Hoe je meer mentale rust creëert door minder te denken



Er zijn vast veel dingen die je bezig houden. Veel ideeën, hier en daar onzekerheid of verwarring, keuzes die moeten gemaakt worden, verschillende opties die zich aanbieden,... allemaal zaken die je bezig houden en aandacht vragen. En aandacht is energie.
Energie die dan niet meer voor andere zaken beschikbaar is. Alhoewel er ook nog zoveel andere zaken zijn die ook een stukje van je denkvermogen vragen.
Dus hoe ga je op een efficiënte manier om met je 'denkenergie' zodat er voldoende overblijft om alles te doen wat je wil doen?

Laat ons voor de eenvoud je denkenergie even voorstellen als de batterij van je smartphone. Over dingen nadenken en keuzes maken, zijn dan je apps. Hoe meer je de apps gebruikt, hoe sneller je batterij leeg loopt. En vanaf een bepaald punt heeft de batterij niet meer de kracht om je smartphone te laten werken.
Het komt er dan op neer om zo efficiënt mogelijk met je batterij om te springen. Daar zijn verschillende wegen voor:
  • Blijf geen apps gebruiken wanneer je ze eigenlijk niet nodig hebt. Of vertaald naar het denken en de keuzes: een keuze die gemaakt is, is gemaakt. De zaken blijven overdenken, is energie verlies.
  • Overbelast je batterij niet. Te veel keuzes willen maken of alles willen beheersen, put je batterij alleen maar te snel uit.
  • Laat de energie niet zomaar ongebruikt weglekken. Keuzes die je vandaag kan maken, hoef je niet uit te stellen. Want ook dat kost energie om iets onopgelost te laten rondzweven.
Als je met deze zaken rekening houdt, ga je al veel energie besparen en dus meer 'brainpower' overhouden voor andere zaken.
Daarnaast kan het toevoegen van een tijdshorizon ook wonderen doen. Tracht geen keuze te maken die voor eeuwig en altijd vast moet liggen. Maak een keuze die je voor een aantal maanden bevriest, dat maakt het eenvoudiger om daarna met versie 2 verder te gaan.

Het lijkt misschien complex om op al die elementen te letten, maar het is het uittesten zeker waard. Veel (mentale) onrust komt nu eenmaal uit het blijven overdenken van bepaalde zaken of van zaken die eigenlijk al beslist zijn steeds weer in vraag te stellen.
Als je zelf de voordelen wil ervaren van dingen te parkeren door bewust keuzes te maken en deze voor een welbepaalde tijdsperiode aan te houden, dan kun je volgende uitdaging eens opnemen:
Daag jezelf uit om in de loop van volgende week 3 keuzeprocessen te elimineren doornu al een keuze te maken op basis van wat je nu weet,en die keuze aan te houden tot je meer weet of er nieuwe inzichten zijn.Leg die tijdshorizon ook vast wanneer je je keuze zal herbekijken.
En in de tussentijd, geniet dan vooral van de mentale rust en vrijheid om alvast met één ding minder in je hoofd te zitten!

Wil je nog meer (mentale) rust creëren voor jezelf, en nog effectiever worden in je job, neem dan contact met me op.

vrijdag 12 mei 2017

Wat jij kan doen om iedereen wild enthousiast te maken



De leidinggevende keek me compleet machteloos aan, niet wetende wat er was misgelopen en nog onthutst door het voorval. Hij had net een -naar zijn gevoel- positieve en gezonde uitdaging meegeven aan een van z'n mensen, maar in plaats dat die persoon het energiek en geëngageerd op nam, zonk de moed hem in de schoenen. Als een geslagen hond, en met een extra last op z'n schouders, droop het teamlid af.
Jammer, en een gemiste kans voor de leidinggevende. Met een paar kleine aanpassingen was datzelfde teamlid namelijk wel vol energie buiten gehuppeld, klaar om het beste van zichzelf te geven!

Zo'n situatie ook al meegemaakt?
En wil je weten wat je er aan kunt doen?

Veel heeft te maken met de verborgen gevoeligheden die er spelen: waar knapt de persoon op af? waar is hij heel gevoelig aan? waar liggen zijn noden? wat vind hij heel belangrijk? hoe percipieert hij de situatie?
Als je zulke zaken niet op voorhand kent, is het een slag in het duister. De kans dat je dan precies die snaar weet te raken die iemand volledig in vuur en vlam zet, is dan ook bijzonder klein.

Nochtans heeft Stephen Covey hier al tientallen jaren geleden een gerichte oplossing voor geformuleerd:
"Eerst begrijpen, dan begrepen worden!"
Als je de moeite neemt om eerst goed te begrijpen wat er precies bij iemand speelt, hoe hij/zij er in zit en naar de situatie kijkt, wordt het veel eenvoudiger om, vanuit een insteek die aanspreekt, jouw boodschap over te brengen.

Klinkt eenvoudig, toch?
Waarom is het dan zo moeilijk om elkaar echt te begrijpen?

In veel gevallen gaan we er net iets te snel overheen. Want tenslotte ken je je collega's toch al, dus zal je ze toch ook wel begrijpen, niet?
Wel, dat hoeft niet altijd het geval te zijn. Want wat je van iemand te zien krijgt of hoe jij dat opvat, kan door veel elementen beïnvloed worden: wat is het natuurlijke gedrag? wat is aangeleerd gedrag? hoe reageert iemand -of jijzelf- onder extreme druk? worden bepaalde stress-factoren ontkent en weggemoffeld? hoe is de 'temperatuur' van het moment?

En zelfs al zou je je collega wel helemaal begrijpen, in hoeverre heeft hij/zij dan ook het gevoel van begrepen te zijn?
Pas wanneer je echt begrijpt en dat ook kan overbrengen zodat de ander zich ook echt begrepen voelt, dan pas ontstaat de open ruimte die nodig is om een volgende stap te zetten of iets mee te geven dat kan aanslaan. Want dan weet je precies waar de andere persoon op zal schakelen!

Kortom, je kan er eigenlijk nooit op vertrouwen dat wat jij denkt te weten over de andere persoon ook daadwerkelijk zo is, want je staat nu eenmaal nooit volledig in zijn/haar schoenen.
Dus vanuit jezelf extra de aandacht vestigen op het diep begrijpen van de ander, en daarbij de ander ook het gevoel geven dat je hem/haar echt begrijpt, dat is nooit verloren tijd!

Wil je het effect van diep begrijpen zelf eens ontdekken?
Ga er dan bewust een week mee aan de slag. Een hele week lang inzetten op het zo diep mogelijk trachten te begrijpen van de ander. Heel bewust je eigen oordeel, aanvulling of boodschap uitstellen, en vooral je tegenspeler het gevoel meegeven dat hij/zij echt begrepen is.
Praktisch:
  1. "Say less, ask more!"
  2. Vat samen wat jij gehoord en begrepen hebt.
  3. Stel de toetsvraag of dat precies is hoe je tegenspeler het ook bedoelt of ervaart.
  4. Herhaal de eerste 3 stappen totdat er geen enkele toevoeging of nuancering meer gemaakt moet worden.
  5. Ga dan pas verder met je eigen inbreng.

Ik ben alvast benieuwd wat het jou oplevert als je hier bewust mee aan de slag gaat!

Wil je jouw effectiviteit als leider nog verder vergroten? Contacteer me dan, zodat we kunnen verkennen wat er bij jou allemaal speelt, en hoe jij daarin kan groeien.

vrijdag 5 mei 2017

De 20 ideeën die jou alles laten bereiken wat je altijd al wou



Je hebt het vast ook al meegemaakt. Dat frustrerende gevoel van iets te willen bereiken, en het dan maar snel weer opzij schuiven omdat het niet realistisch of haalbaar lijkt.
"Och, 't is leuk om eens te dagdromen" is dan een gedachte waarmee je jezelf eenvoudig kan sussen.

Maar wat nu als ik zeg dat je al die 'wilde' ideeën echt wel kan realiseren?
Tenminste als je het juiste denkkader gebruikt.

"Ik kan mijn ambitie niet waarmaken, want daar heb ik een smak geld voor nodig, en dat heb ik niet." is zo'n voorbeeld waar ik in mijn gesprekken regelmatig mee geconfronteerd wordt. Wij, als mensen, zijn helden in het beperken van onze eigen gedachten en opportuniteiten.
De oplossing of de opportuniteiten uit handen geven, en bijvoorbeeld meespelen met Euromillions en blijven hopen op een mirakel, blijkt dan een populaire oplossing te zijn. Kans op slagen... eerder beperkt.

Nochtans is het systeempje dat hier speelt vrij eenvoudig. We zien iets, willen iets, of ambiëren iets, en we springen direct naar een oplossing om dat waar te maken. Rechtlijnig en direct instant oplossingsgericht.
Het is echter bijzonder moeilijk om het oordeel uit te stellen. Om niet direct te denken in termen van een oplossing, maar wel te denken in termen van mogelijke wegen om er te geraken. En als we dat al doen, dan houdt het meestal op bij 2, 3, misschien 5 mogelijke scenario's.

Die eerste 5 mogelijke scenario's (als je daar al geraakt), zijn echter de meest voor de hand liggende oplossingen. De kans dat bij een complexe uitdaging daar daadwerkelijk je antwoord ligt, is dan ook vrij klein.
De volgende 5 ideeën worden al wat moeilijker om te bedenken, maar als je wat tijd en moeite neemt, zal je je denken nog wel zo ver kunnen krijgen.
Om verder te gaan dan 10 mogelijke wegen, wordt echt een uitdaging. Maar als je iets écht wil, waarom zou je die uitdaging dan niet aangaan?
Hier ontstaat een mooi proces: om na 10 ideeën er nog 5 extra te bedenken, kom je er niet meer met je normale rationele denkpatronen. Vanaf hier moet je je creativiteit beginnen aanboren.
Ga je nog verder, en ga je van 15 naar 20 ideeën, dan is de kans groot dat jouw echte oplossing te vinden is in die laatste 5! Want hier begint zich de losgeslagen creativiteit terug te vermengen met de realiteit van echt wel tot een oplossing te willen komen.

Kortom, als je écht iets wil, en je voelt dat je niet tot de oplossing komt, daag jezelf dan eens uit om 20 verschillende wegen te bedenken die jou naar je doel zouden kunnen leiden!
De eerste 5 zijn de eenvoudigste.
De volgende 5 worden al wat moeilijker en daar zal je wat moeite voor moeten doen.
Er nog 5 bij bedenken wordt lastig, maar laat je creativiteit dan maar helemaal los.
En als je er dan nog 5 extra bij kunt verzinnen, is de kans groot dat daar je echte oplossing zit!

En wanneer je er dan nog niet uit geraakt of wanneer je hulp kan gebruiken in je denkproces, contacteer me dan gerust, want daar help ik je graag bij.

vrijdag 31 maart 2017

In maart dragen we geen handschoenen!


T: "Papa, 's morgens heb ik soms nog koude handen."
P: "Ja, dat kan wel. De nachten zijn nog koud, dus 's morgens kan het nog fris zijn."
T: "Mag ik dan mijn handschoenen meenemen naar school?"
P: "Nee, dat gaan we nu niet meer doen. Het wordt straks echt wel veel warmer."
T: "Maar waarom niet? Ik heb echt wel koude handen!"
P: "euh...het is al eind maart, dan dragen we geen handschoenen meer..."
---einde gesprek---


Doorheen de dag bleef het gesprek toch in m'n hoofd hangen. Al snel besefte ik wat voor een compleet absurd antwoord ik gegeven had. "In maart dragen we geen handschoenen meer...", ja, zoals is vastgelegd in artikel 135bis, paragraaf 3, amendement 5 van het Belgisch Handschoen Wetboek?!?

Eigenlijk wilde ik vooral zeggen: "Ik weet niet waar je handschoenen liggen. Ik heb ook geen zin om er achter te zoeken, en wanneer we er wel achter zouden zoeken, dan zullen we waarschijnlijk te laat op school zijn."

Waarom heb ik die boodschap dan niet gewoon gegeven?
Waarom heb ik maar wat nonsens en b*llsh*t verkocht?

Iets dat ik jammer genoeg vrij frequent zie gebeuren. En niet op z'n minst in een professionele context. Daar b*llsh*tten we er met z'n allen ook aardig op los in plaats van gewoon open te zijn.

En dat terwijl een open cultuur en een atmosfeer van verbondenheid en gelijkheid tot zoveel meer duidelijkheid en engagement leidt.
Niet dat we nu ineens allemaal bot en kortaf moeten zijn. Nuancering mag best. Er is alleen een groot verschil tussen de boodschap afstemmen op de ontvanger, en rond de pot draaien.

Herken je dit? En ben jij ook een ambitieuze leider die een meer open cultuur, meer verbondenheid en meer gelijkwaardigheid wenst te creëren? En ben je voor jezelf nog op zoek naar "hoe" je dat dan het beste aanpakt?
Dan nodig ik je graag uit voor een kosteloze 'Clarity'-sessie!

In zo'n sessie:

  • We gaan jouw ambitie verduidelijken
  • We brengen de verborgen obstakels duidelijk in kaart die jou tegenhouden van het realiseren van je ambitie
  • We wekken de nodige daadkracht op, zodat je vol "goesting" aan de slag kan
Interesse?
Vraag hier je 'Clarity'-sessie aan!


Tot binnenkort,
Dennis


donderdag 2 maart 2017

Ambitie vs Terughoudendheid


Enkele weken geleden lanceerde ik volgende oproep:
Ik ben op zoek naar personen die grote ambities in zich dragen, en tegelijk er ook wat terughoudend in staan. De reden hiervoor is dat ik me (nog) meer wil verdiepen in dit bijzondere snijvlak tussen ambitie en terughoudendheid. Dus bij wie in je netwerk zou jij me willen en kunnen introduceren om deze verkenning/verdieping een stapje verder te helpen? Denk aan personen waarbij je de ambitie proeft, maar waar je je toch wat zorgen maakt over de mate waarin het nét niet helemaal naar buiten komt.

Deze oproep heeft veel teweeg gebracht! Er zijn blijkbaar heel wat mensen die zich hierin herkennen. Wat een mooie zaak is, want daar concludeer ik uit dat er nog heel wat positieve verandering in de wereld kan opgewekt worden eenmaal al die sluimerende ambities ontketend worden!

En een positieve verandering zal het zeker zijn! Want de verhalen die ik hoor wanneer ik met verschillende personen praat over hun ambities, komen er stuk voor stuk mooie en inspirerende verhalen. Ambities die telkens (hoe klein ook) een positieve bijdrage kunnen leveren aan de wereld.
Daar wordt een mens gelukkig van :-)

Soms krijg ik ook de vraag of mijn oproep niet te algemeen is. Want een ambitie kan zoveel omvatten. Dat klopt, en tegelijk staat hierboven de grens al aangegeven: ik geloof in een toekomstige wereld waar technologie de mensheid ondersteunt waardoor alles vlotter en met meer gemak kan gaan, zodat er meer tijd en energie overblijft voor de écht belangrijke zaken: een geruste en positieve opvoeding van onze kinderen, waardoor een diepere verbinding ontstaat tussen mensen, wat meer gelijkheid en evenwaardigheid opwekt. Een wereld die goed is voor de planeet, de mensen, en elk individu. Een wereld waarin 'geluk' centraal staat, zowel persoonlijk, als gemeenschappelijk, als zeker ook economisch/bedrijfsmatig.

Ambities die in die lijn liggen, dat zijn de ambities die ik met veel plezier ondersteun!
En die ambities zijn in de afgelopen gesprekken ook als vanzelf naar voren gekomen.

Jammer genoeg zijn er dan ook nog de terughoudendheden. De drempels die voor ons liggen en ons beletten om die ambities écht op te nemen en waar te maken.
Maar liggen die drempels er wel? Of leggen we ze hoofdzakelijk zelf voor onze voeten?

Wel, uit de eerste reeks gesprekken heb ik vooral kunnen detecteren dat we die drempels vooral zelf leggen.
Het klinkt als een cliché, maar uit de meeste gesprekken is het toch telkens weer naar voren gekomen: de grootste beperking voor ons eigen succes, zijn wij zelf!

In veel gevallen, en telkens met de beste bedoelingen, zetten we onszelf té veel in het centrum van ons denken, met vragen zoals: Kan ik het wel? Ben ik hier wel goed genoeg in? Doe ik er nu goed aan om het te vragen of net niet? Wat als ik het niet meer zou weten?...
Als je op dat moment je focus verschuift van jezelf naar de mensen om je heen, kom je in een totaal andere situatie. Richt jezelf op je klanten en/of gesprekspartner(s) en voel/ervaar wat zij er van vinden. Vinden zij dat je het goed doet? Vinden zij dat je goed genoeg bent? Vinden zij het de moeite om het nog eens te herhalen? Met die focusverschuiving verplaats je de aandacht naar daar waar het echt om draait in plaats van bij jezelf drempels op te werpen.


Deze post is een klein voorproefje van wat er zich momenteel afspeelt nadat ik de oproep gelanceerd heb. Ben je geïnteresseerd in meer inzichten die vanuit deze gesprekken komen? Blijf dan zeker verbonden of contacteer me persoonlijk. In de komende weken zal ik telkens nieuwe inzichten en opmerkelijkheden rond het snijvlak van ambitie en terughoudendheid verder in detail delen.

Herken je jezelf er in of voel je jezelf aangesproken, en wil je ook je verhaal kwijt? Contacteer me dan gerust!