The Happiness Factory Blog

donderdag 24 mei 2012

Het taboe van het geluk

Hoe contradictorisch kunnen we zijn?
Langs de ene kant streeft iedereen naar een gelukkig, bevredigend en voldaan leven.
Langs de andere kant komen we pas in beweging wanneer we een gebrek aan die geluksinvulling vaststellen.

Het is dus alsof je vanaf de voet van een berg naar de top kijkt, vol verwachtingen en honger om ooit op die top te staan, maar zelf geen enkele poging onderneemt om die top te bereiken. Enkel wanneer de bodem onder je voeten wegzakt, kom je in actie om niet weg te zakken.

Er is echter een groot verschil tussen telkens uit een put klimmen of vanaf de begane grond naar boven klimmen!

Alleen kom je dan in het taboe van het geluk: als er niets mis is, dan praat je niet over geluk!

"Gelukkig zijn" vinden we allemaal doodnormaal. Pas als het ons er aan ontbreekt, zullen we er iets aan doen.
Maar laat me één ding zeggen: zo zullen we nooit de top van de berg bereiken!
Niet als individuele personen, en ook niet als organisatie of bedrijf.

dinsdag 15 mei 2012

We zijn allemaal bullebakken!

Als je een vraag stelt aan iemand, en die persoon negeert je volledig.
Wat denk je dan over die persoon? Heel positief zal het niet zijn...
En hoe voel jij je er dan zelf bij? De kans is groot dat je jezelf ook slecht voelt, want waarom wordt je nu zomaar genegeerd?

Het is een basisvorm van menselijke interactie waarbij als we een signaal uitsturen, we ook een signaal terug verwachten.
Het klinkt op zich heel logisch en banaal, en toch...
We vegen allemaal, en elke dag opnieuw onze voeten aan zulke basis omgangvormen!

donderdag 10 mei 2012

Mijn eigen onbevangen ik...


Wat zie of herken jij in bovenstaande figuur?

Voor er allerlei artistieke denkwegen of beweringen worden afgevuurd, het is een tekening gemaakt door mijn zoontje (net geen 2 jaar oud). En ik vind het prachtig!

Gedeeltelijk natuurlijk omdat het een tekening van mijn zoontje is, maar zeker omwille van de diepliggende betekenis die er in schuil gaat. De verklaring...

vrijdag 4 mei 2012

Kinderen komen zonder handleiding

Een zwangerschap duurt negen maanden, en toch komt de bevalling steeds onverwacht. Plots sta je daar met een baby in je armen. Eerst overvallen door vreugde en geluk, daarna door twijfels, onzekerheid en verantwoordelijkheid: je bent nu een echte ouder...

We weten nog wel hoe het in onze kindertijd ging, en tegelijk denken we dan aan alles wat we anders willen doen. Langs de ene kant voel je je voor de leeuwen gegooid en moet je jezelf maar zien te redden. Langs de andere kant zijn die beproevingen en onzekerheid ook niet meer dan een kleine prijsje voor het meest opwindende en boeiende spektakel uit je ganse leven: je kleine spruit zien en helpen op te groeien.