The Happiness Factory Blog

dinsdag 25 januari 2011

Het juiste referentiekader

Wanneer je twee of meerdere dingen met elkaar vergelijkt, hanteer je (bewust of onbewust) altijd wel ergens een vergelijkingsbasis. Denk bijvoorbeeld aan de uitspraak: "ik ben te laat". Je kunt deze uitspraak pas doen wanneer je voor jezelf een 'norm' of 'doel' hebt opgelegd, en je daarmee dus aangeeft wat in die specifieke situatie het begrip "op tijd" (en dan ook "te laat") eigenlijk is.
Zo'n norm of doel of vergelijkingsbasis, kunnen we dus aanzien als de referentie die je voor jezelf gebruikt.
Het kan ook gebeuren dat je niet zelf voor die referentie gekozen hebt, en je die eigenlijk wordt opgedrongen. Dat is een aspect waar we op het einde van dit stukje op terugkomen.

Dit is een heel eenvoudig principe dat je wel honderden keren per dag toepast: in op tijd komen, in dingen leuk vinden, in dingen lekker vinden, ... telkens hanteer je voor jezelf wel een referentie om te kunnen oordelen.
In het beleven van geluk speelt dit dan ook mee.
Wanneer voel je jezelf gelukkig? Wanneer voel je jezelf ongelukkig?
Om hierover te kunnen oordelen, hanteer je ook weer een referentie.

Voor sommige zaken is zo'n referentie heel duidelijk: ik moet om 16u toekomen, en het is me al dan niet gelukt, dus dat bepaalt op een heel heldere en transparantie wijze of je geslaagd bent of niet.
Voor andere zaken zal de referentie die we voor onszelf gebruiken helemaal niet zo uitgesproken zijn, en is het eerder een onuitgesproken norm die toch ergens in ons binnenste een eigen leventje heeft. Bijvoorbeeld bij het beleven van geluk zal niet iedereen even helder, objectief en transparant kunnen uitdrukken wat de precieze referentie is voor persoonlijk geluk.


Leven binnen het juiste referentiekader, kan nochtans heel veel zelf opgelegde stress en druk vermijden.
Een paar voorbeelden:



  • Kim Clijsters, lang de nummer één in het vrouwentennis, hing in 2007 haar racket aan de haak. In 2008 werd ze mama van haar dochtertje Jada. En in 2009 maakte Kim een enorm indrukwekkende comeback.
    De "nieuwe" Kim tennist rustiger, meer ontspannen en veel beter dan ooit.
    Haar referentiekader is dan ook volledig bijgesteld. Plots is tennis niet meer het belangrijkste in haar leven. Je zou zelfs kunnen zeggen dat de druk eraf is. Ze heeft zelf voor die comeback gekozen, en dat doet ze omdat ze tennis gewoon leuk vindt. Nu tennist ze dan ook vanuit het oogpunt van plezier en vermaak. Bovendien is er nu iets veel groters in haar leven, namelijk haar kleine spruit.
    En dat maakt dat die ene overwinning meer of minder het eigenlijk niet meer zal maken. Want of ze nu wint of verliest, kleine Jada zal altijd trots zijn op mama Kim. Die wetenschap is dan uiteraard enorm geruststellend en stress-verlagend.
    Het één hoeft echter het ander niet in de weg te staan. Want ook vanuit plezier kun je perfect streven naar perfectie en de hoogste prestatie. Het juiste referentiekader plaatst echter alles terug op het juiste niveau wanneer het nodig is.


  • Een ander voorbeeld is Usain Bolt, de Jamaicaanse spurter. Elke wedstrijd waar Usain aan de start verschijnt, valt er wel iets te beleven. Hij steelt de show, bespeelt het publiek, is extreem ontspannen, en realiseert toch fenomenale prestaties.
    Ook hier speelt het referentiekader een grote rol. Bolt windt er geen doekjes om dat hij "een grotere missie" heeft. Hij wil de allerbeste spurter ooit worden, hij wil een fenomeen zijn. Hiermee legt hij de lat voor zichzelf zeer hoog, en tegelijk neemt hij op die manier de druk weg van elke individuele wedstrijd. Voor hem is elke wedstrijd niet meer dan een klein stapje in zijn grote uitdaging. En wanneer een klein stapje eens zou mislukken, en hij uiteindelijk toch het fenomeen wordt dat hij wil worden, dan zal niemand ooit nog iets zeggen over die ene kleine wedstrijd die hij niet gewonnen heeft.
    Of om het anders te zeggen: hij hoeft niet elke veldslag in zijn voordeel te bekampen om zijn oorlog te winnen.
    En op deze manier neemt Usain Bolt dan ook een hele hoop druk en stress weg, omdat zijn echte doel in het grotere geheel zit.


  • Ook in op religieus vlak kunnen we zo'n referentiekader van een "groter geheel" terugvinden. Neem bijvoorbeeld het boeddhisme. Binnen dat geloof spreekt men van "samsara", wat staat voor een eindeloze cyclus van wedergeboorte. Wanneer iemand uitgaat van dat principe van "samsara", krijgt elke vorm van succes of falen in het dagelijkse leven natuurlijk een heel andere betekenis.



Door jezelf in het juiste referentiekader te plaatsen, en voor jezelf dus de juiste referenties te creëren, kun je er voor zorgen dat je aandacht meer gaat naar dat wat echt belangrijk is, en je daardoor minder wordt afgeleid door de bijzaken. Dat heeft dan weer als logisch gevolg dat je slaagkansen om succesvol te zijn tov je referentie beduidend vergroten.


Om af te sluiten, toch nog twee bemerkingen hierbij:

  1. Voor sommigen zal dit misschien overkomen als "relativeren". Persoonlijk vind ik dat relativeren eerder een negatieve bijklank heeft. Een bijklank van "trek het je niet aan", of "geef er niet om". Dit is een eindig gegeven, want je kunt niet alles in en om je heen uitschakelen om er niet meer om te geven.
    De dingen bekijken in het juiste referentiekader, heeft voor mij eerder een positieve bijklank, want daardoor zie je het grotere geheel, en kun je veel doelgerichter aan de slag gaan.
  2. Zoals in het begin van de tekst aangegeven, zul je niet elk referentiekader zelf kunnen bepalen. Sommige referenties worden opgelegd. Bijvoorbeeld het verkeersreglement. De wet is de referentie, iedereen die afwijkt tov die referentie begaat dan een overtreding.
    Hier komt het er dan ook op aan om jezelf echt wel te overtuigen dat je niet bedrogen wordt door je eigen perceptie, want bij heel veel van die 'sociaal opgelegde' referentiekaders heb je zelf toch nog invloed!
Samengevat, voor jezelf het juiste referentiekader creëren, kan je helpen om je focus juist te zetten en te houden, je niet te laten afleiden door banaliteiten of triviale zaken, en helpt je vooral ook om de keuzes te maken die nodig zijn in je leven.

Ben je gelukkig of niet? Met het juiste referentiekader kies je er zelf voor!
En wat is juist? Dat antwoord zal je enkel in jezelf vinden...


.

dinsdag 18 januari 2011

Het beste in jezelf

Paul Potts is ondertussen bijna een fenomeen.
Toch blijft het verhaal van zijn ontdekking een prachtige inspiratiebron:



Een doodgewone man, met een doodgewone job, die ergens wel een talent heeft, maar dat eigenlijk niet wil toegeven. Het zijn trouwens een paar van zijn vrienden die hem voor de wedstrijd hebben ingeschreven. Hijzelf vond dat hij niet goed genoeg was om hieraan deel te nemen.
Zenuwachtig en overvallen door de show en alles wat daar mee te maken heeft, stap hij het podium op.
De jury is eerst totaal niet overtuigd. Tot hij zijn eerste noten zingt.
De zaal keurt het onmiddellijk goed, de jury weet niet wat hen overkomt. En naarmate het lied op z'n einde loopt, houden de emoties iedereen in hun greep.
De staande ovatie van het publiek en de volledig open, ontvankelijke blikken van de jury spreken boekdelen, de woorden "this was a complete breath of fresh air" verwoorden dan ook alles.
En dat allemaal in een paar minuten tijd!

Dit is dan ook het mooiste voorbeeld van wat coaching voor iemand kan betekenen. We bezitten allemaal een talent, we bezitten allemaal dingen waar we in kunnen uitblinken. Het komt er alleen op aan om het pad te effenen zodat deze verborgen talenten volledig tot uiting kunnen komen.
In het geval van Paul Potts was de push om hem te laten deelnemen aan deze wedstrijd voldoende. Vanaf daar was zijn weg gestart, en groeide hij uit tot een wereldberoemde artiest.

Niet bij iedereen zal het op dezelfde wijze kunnen en moeten gebeuren. Dat is dan ook de kracht van coaching: een specifieke weg zoeken die er voor zorgt dat het beste in jezelf naar boven komt!

Wat heb jij nog nodig om je talenten verder te cultiveren?


.

maandag 10 januari 2011

Spiegelneuronen

Als we onze geluksbeleving zo hoog mogelijk willen houden, dan zijn er een aantal factoren waar we bij onszelf op kunnen letten en aan kunnen werken. We moeten echter ook aandacht hebben voor de dingen die om ons heen gebeuren.

In de jaren 90 werd een onderzoek verricht op de hersenactiviteit van een makaak aap bij het openen van een nootje. Om dat onderzoek te verrichten, zat de aap in een MRI scanner, en kreeg hij regelmatig nootjes toegeschoven. Via de scanner konden de onderzoekers bekijken welke activiteit er zich afspeelde in de hersenen van de aap terwijl hij dat nootje opende.
Tijdens het onderzoek liep er ook iets "mis". Een onderzoeker die niets van het onderzoek wist, liep totaal onwetend het laboratorium waar de MRI scanner stond opgesteld binnen, en trof daar een schaal met nootjes aan. Zonder er verder bij na te denken, nam hij een nootje, opende het en smulde het op.
De aap zat op dat moment nog altijd in de scanner, en keek toe hoe de onderzoeker het nootje nam en opende. Als bij wonder gaf de scanner dezelfde hersenactiviteit weer als wanneer de makaak het nootje zelf openmaakte.
De onderzoekers dachten eerst dat er iets mis was met de scanner, en kalibreerden alles opnieuw. Om zich ervan te overtuigen dat alles nu wel terug goed functioneerde, herhaalde ze het experiment en mocht de aap opnieuw toekijken hoe een onderzoeker een nootje opende. Zelfs na de kalibratie gaf de scanner dezelfde hersenactiviteit weer.

Dit gegeven werd achteraf nog veel uitgebreider en breder getest en onderzocht met allerlei soorten zoogdieren en dus ook mensen. Men is zo gekomen tot het ontdekken en definiëren van spiegelneuronen.
Zonder volledig in het onderzoek te duiken, is dit iets dat we van nature uit wel herkennen. Hoe dikwijls gebeurt het niet dat baby's beginnen mee te wenen wanneer één baby huilt.
Op zich is er met de andere baby's niets mis, alleen beleven ze door hun spiegelneuronen hetzelfde als de baby die als eerste begon te wenen.

Datzelfde kunnen we dan ook doortrekken naar onze geluksbeleving. Wanneer de mensen om ons heen gelukkig en inspirerend zijn, zullen we dit overnemen. Langs de andere kant, wanneer we in een uitputtende, depressieve omgeving vertoeven, zullen we ons langzaam spiegelen aan en met dat negatieve gevoel.

Als we willen streven naar totaal geluk, dan is het vanuit die insteek ook heel belangrijk om rekening te houden met onze omgeving. Zet de juiste, gelukkige en inspirerende mensen om je heen, en je zal het effect snel genoeg merken. Wanneer je echter gedeprimeerde of negatieve personen tegen het lijf loopt, kun je hen best op weg zetten om in een gelukkige omgeving terecht te komen, of zelf sterk genoeg te zijn dat zij zich aan jou spiegelen, en niet andersom.

Deze invloed van de omgeving op ons geluksgevoel, wordt ook bevestigd vanuit andere onderzoeken die aangeven van de verschillende relaties die we met de mensen om ons heen hebben, de meest invloedrijke factor is om tot een bevredigend geluksgevoel te komen.


Met dit allemaal in het achterhoofd, kunnen we dit samenvatten als: zorg voor de juiste, gelukkige omgeving om je heen, en let's connect!


.

zondag 2 januari 2011

Geluk als cadeautje



De traditie wil dat er in mijn familie met Nieuwjaar cadeautjes worden uitgedeeld. En dit jaar heb ik een fantastisch cadeau gekregen: de Hoppediz fleece cover.


Voor zij die het niet kennen: het is een soort fleece dekentje voor een kindje dat in een draagdoek zit. Op die manier heeft het kindje het lekker warm in de draagdoek bij deze koudere temperaturen, en hoeft de dragende ouder ook niet te sukkelen met een nog half openstaande jas en sjaal.



Los van de omschrijving van deze cover, heeft dit stukje stof er mij terug toe aangezet om een wandelingetje te gaan maken met mijn zoontje in de draagdoek. Door de koude temperaturen, de sneeuw en het gure winterweer was dit weeral een tijdje geleden.

Tijdens ons wandelingetje viel het mij op in hoeveel huiskamers de TV staat te spelen. Dit deed me terugdenken aan een paar recent uitgevoerde onderzoeken. Enkele resultaten daarvan:

  • Peuters die op 2-jarige leeftijd veel TV gekeken hebben, scoren later minder goed voor wiskunde op school en op de leeftijd van 10 jaar bleken ze meer overgewicht te hebben en minder ontwikkelde sociale vaardigheden.
  • Jonge kinderen hebben 10% meer kans op aandachtsproblemen per uur dat ze per dag TV kijken.
  • Bij 14 jarigen bleken er vanaf 3 uur TV per dag duidelijke leerproblemen te ontstaan.

En alsof deze cijfers nog niet schokkend genoeg zijn, blijkt TV ook nog eens een negatieve invloed te hebben op ons geluksgevoel.
Onderzoek toont aan dat je persoonlijke geluksgevoel met 5% zakt per uur dat je per dag TV kijkt.

Met al deze wetenschap op zak, lijkt een wandelingetje met de draagdoek een veel leuker en beter alternatief!
En wanneer je dan ook nog weet dat "Actief zijn" de 2de plaats inneemt op het lijstje van zaken die de grootste positieve invloed hebben op ons geluksgevoel, dan hebben mijn zoontje en ik niet zomaar een draagdoek cover cadeau gekregen. Neen, dan hebben wij eigenlijk een pakketje geluk gekregen! En wat voor een mooier cadeau kan je nu krijgen dan dat?

Bij deze wens ik jullie dan ook allemaal een zeer 'gelukkig' en actief 2011 (zonder al te veel TV)!

.