De onbekendheid van het geluk

Vorige week schreef ik over het taboe van het geluk (http://inspiflectie.blogspot.com/2012/05/het-taboe-van-het-geluk.html). Daarmee gaf ik vooral aan dat er nog te weinig over geluk gepraat wordt. We aanzien geluk als iets dat heel 'normaal' is, en er daarom dus ook niet hoeven over te praten. Pas wanneer dat 'normale' geluk er plots niet meer is, dan pas trekt het onze aandacht.

Nochtans is geluk zoals je eigen fysieke conditie: als je wil dat het beter wordt, dan zul je er elke dag een klein beetje aan moeten werken.

Buiten dit taboe en het 'normaal' vinden, is er nog een reden waarom we zo weinig over geluk praten:
Hoe kunnen we er over praten als we eigenlijk niet weten waarover we dan praten?
Geluk is voor de meesten van ons nog een heel onbekend en heel onontgonnen terrein.

Je zou het dus kunnen vergelijken met de tijd dat er nog niet al te veel auto's op de markt waren. Op dat moment was een auto voor de meeste mensen nog een grotendeels onbekend iets waar ze misschien wel het bestaan van af wisten, maar zeker nog niet het nut van inzagen.
Henry Ford heeft daar toen verandering in gebracht door zijn Ford T op de markt te brengen en zo de auto heel toegankelijk te maken voor het grote publiek.
Maar dat heeft Ford ook wel de nodige moeite gekost. Of zoals Henry Ford het ooit zelf zei:

"If I had asked people what they wanted, they would have said faster horses."

De boodschap is dus duidelijk: als geluk bij ons nog grotendeels onbekend is, hoe kunnen we er dan zinvol over praten?
Heel simpel, niet!

Misschien krijg ik wel veel fronsende blikken wanneer ik zo stevig neerzet dat geluk nog onvoldoende gekend is, want iedereen kent toch het woord geluk, en iedereen weet toch wat het is om gelukkig te zijn?!?

Klopt, we kennen allemaal het woord geluk. En tegelijk heeft dat woord ook heel veel verschillende betekenissen. Je kunt "geluk" hebben in de zin van "chance", of je kunt "geluk" ervaren als een vorm van welbehagen.
OK, we kennen het verschil wel tussen deze twee gebruiken van hetzelfde woord, maar net omdat het door hetzelfde woord wordt uitgedrukt, schept het ook verwarring. Want een "chance'ke" hebben, geeft je even een opstoot van een goed gevoel, en dat associëren we dan met "gelukkig zijn". Terwijl het goede gevoel na het "chance'ke" misschien net even snel verdwenen is dan dat het gekomen is...

Dus al zuiver taalkundig zit er al heel wat verwarring in het woord.
Als je dan nog dieper gaat graven en aan mensen vraagt wat geluk dan echt is, dan komen er meestal of flarden van wat henzelf gelukkig maakt, of vage uitdrukkingen zoals "dat is voor iedereen anders".
En in beide antwoorden zit weer geen goed of fout antwoord.

Of zoals Bart Peeters er naar kijkt in zijn liedje "Heist aan zee":

"Toen ik nog boeken las, en fietste op de dijk, dacht ik dat geluk content zijn was, en verder geen gezeik. We speelden frisbee in de zee, en vroegen nooit waarom. Pinokkio was ook verbaasd, toen hij in die walvis zwom.." 

En ook dat antwoord bevat weer waarheid...

Ga je googelen naar dingen die je kunnen helpen om je gelukkig te maken, dan kom je uit op honderden tips & trics, gaande van de 100 meest waardevolle gelukstips tot de 7 dingen die je absoluut moet vermijden. "Off the shelf" oplossingen die als "one size fits all" worden aangereikt, maar je nog steeds geen antwoord geven op wat geluk dan eigenlijk is.
Dus ook zulke lijstjes stellen ons nog niet echt in staat om echt zinvol over geluk te praten.

Nochtans zijn er 200 à 300 professoren die in universiteiten over gans de wereld onderzoek verrichten naar wat geluk nu precies is. Dit valt volledig mee in de stroming van de positieve psychologie, wat eigenlijk een heel recente tak binnen de psychologie is. Dit alles leidt dus tot inzichten en kennis die op zich nog vrij recent en nieuw zijn. En zoals dat dan gaat met nieuwe denkrichtingen, heeft het na het onderzoek nog wel heel wat jaren nodig om uit het theoretische kader te treden.
En vanaf er dingen uit hun theoretisch kader treden en worden toegepast, roept dat als vanzelf weer nieuwe onderzoeksvragen op.
Want eenmaal we weten wat geluk is en betekent voor individuele personen, komt al heel snel de vraag wat dat dan betekent voor groepen van mensen en organisaties/bedrijven.

Dit staaft dus mijn bewering dat we als 'gewone' mensen nog onvoldoende weten en begrijpen over 'geluk' om er echt zinvol mee bezig te kunnen zijn. En tegelijk plaats ik zo ook een klein vraagteken bij grote onderzoeken waarin gepeild wordt naar het geluksgevoel. Want hoe kun je daar een score op geven als je eigenlijk niet weet waar het over gaat, en iedereen het dan ook nog eens anders interpreteert.
Zo kun je geluk ook een beetje vergelijken met de iPhone. Niemand droomde van een smartphone totdat de iPhone er was. En de reden was heel simpel: we kenden het niet.

Dit maakt van geluk een nog groter vraagteken dan het al was. We streven er allemaal naar, we willen allemaal gelukkig zijn, maar eigenlijk hebben we geen flauw idee wat we dan eigenlijk willen zijn of hoe we dat dan precies moeten bereiken...
Een heel boeiend gegeven voor mij!
De aantrekkingskracht van het heel wazige en ontastbare waarvan we toch voelen dat het zo mooi en goed is.
Er ligt dus nog heel wat missionariswerk voor The Happiness Factory, om enerzijds de evoluties in de onderzoeken van nabij te blijven opvolgen, en anderzijds die kennis en de voordelen van geluk breed te verspreiden.

Blijf dus zeker afgestemd op The Happiness Factory, want dan word je meegenomen in deze boeiende wereld van het geluk! Zowel individuen als organisaties en bedrijven, want uiteindelijk hebben we allemaal maar één leven waar privé, werk en hobby's in moeten passen, en het zou toch ongelooflijk jammer zijn om op één van die drie vlakken ongelukkig te zijn!




.