België, een slechte leerling uit de klas

Enkele dagen geleden werden de resultaten bekend gemaakt van de Happy Planet Index editie 2012. Dit is een wereldwijde meting om het duurzaam geluk en welzijn in kaart te kunnen brengen en op te volgen.

En wat blijkt...België scoort zeer slecht!
Op een totaal van 151 landen eindigen we als 107de. We laten dus slechts 44 landen achter ons waar de index nog lager ligt.
Bekeken binnen west-Europa eindigen we als voorlaatste, en bekeken over de ganse eurozone scoren enkel Estland en Luxemburg slechter.

Gelijk welke doorsnede we ook maken, België behoort op het vlak van duurzaam geluk en welzijn tot de slechtste leerlingen van de klas.
Een opmerkelijke vaststelling, vooral als je weet dat onze directe buurlanden Frankrijk en Nederland een heel pak beter scoren (respectievelijk 50ste en 67ste).

Op het vlak van duurzaam geluk en welzijn is er binnen België dus nog heel veel werk aan de winkel!

Als we deze situatie willen verbeteren, dan moeten we de index natuurlijk helemaal begrijpen zodat we er de juiste initiatieven tegenover kunnen stellen.
Kort gezegd is de Happy Planet Index de ratio van het aantal gelukkige levensjaren dat we in een bepaald land mogen verwachten tov het aantal benodigde natuurlijke hulpbronnen die aangewend worden om die gelukkige levensjaren te realiseren.
Om hoog te scoren in de ranking komt het er dus op neer om een lang en gelukkig leven te leiden, en dit zonder al te veel natuurlijke en materialistische verspilling. Daar waar geluk dus "gekocht" wordt, zul je niet hoog eindigen.

Het ultieme voorbeeld hiervan is Costa Rica, de onbetwiste leider in deze Happy Planet Index. Zij hebben een levensverwachting die volledig gelijkaardig is aan die in België, zij ervaren een opmerkelijk hogere welzijnsfactor, en hun ecologische voetafdruk is drastisch lager dan die van ons Belgen.

Willen we in de voetsporen treden van Costa Rica, dan weten we dus waar we aan moeten werken: onze welzijns- / geluksfactor moet nog wat verder stijgen, en onze ecologische voetafdruk moet sterk verminderen. Of om het nog iets scherper te zetten: we zouden ons geluk ook moeten kunnen vinden adhv een minder materialistische invulling.

Grafisch ziet dat er als volgt uit:

In deze grafiek zien we dat vanaf de jaren 60 het aantal te verwachten gelukkige levensjaren langzaam maar gestaag blijft stijgen. Om die stijging te kunnen realiseren zien we echter wel in diezelfde periode een gigantische toename van de ecologische voetafdruk. We hadden dus steeds meer middelen nodig om gelukkig te kunnen zijn, en die trend heeft zich - zij het minder sterk - blijven doorzetten.

Willen we een echte vooruitgang realiseren (de stippellijntjes op de grafiek), dan moet ons gelukkig gevoel blijven stijgen - en liefst iets sterker dan de trend van de afgelopen jaren - en moet de ecologische voetafdruk drastisch dalen.

Als je het eigenaardig vindt dat de ecologische voetafdruk mee instaat voor zo'n grote invloed op deze Happy Planet Index, dan kun je dat heel eenvoudig en logisch verklaren:

duurzaam geluk en welzijn gaat niet enkel over ons geluk dat we vandaag ervaren, het gaat zeker ook over het geluk dat we kunnen schenken aan onze kinderen en kleinkinderen. Zo mogen we dus niet alle natuurlijke hulpbronnen opsouperen, want dan rest er niets meer voor onze kinderen, en hypothekeren we het geluk van de volgende generaties!

Geïnteresseerd geraakt over de Happy Planet Index?

Laat je dan zeker inspireren door Nic Marks, de man die aan de basis ligt van deze index:

Of bekijk alle resultaten van de editie 2012 op: http://www.happyplanetindex.org



.