Het taboe van het geluk

Hoe contradictorisch kunnen we zijn?
Langs de ene kant streeft iedereen naar een gelukkig, bevredigend en voldaan leven.
Langs de andere kant komen we pas in beweging wanneer we een gebrek aan die geluksinvulling vaststellen.

Het is dus alsof je vanaf de voet van een berg naar de top kijkt, vol verwachtingen en honger om ooit op die top te staan, maar zelf geen enkele poging onderneemt om die top te bereiken. Enkel wanneer de bodem onder je voeten wegzakt, kom je in actie om niet weg te zakken.

Er is echter een groot verschil tussen telkens uit een put klimmen of vanaf de begane grond naar boven klimmen!

Alleen kom je dan in het taboe van het geluk: als er niets mis is, dan praat je niet over geluk!

"Gelukkig zijn" vinden we allemaal doodnormaal. Pas als het ons er aan ontbreekt, zullen we er iets aan doen.
Maar laat me één ding zeggen: zo zullen we nooit de top van de berg bereiken!
Niet als individuele personen, en ook niet als organisatie of bedrijf.

Heel lang geleden maakten we als mensen gewoon mee deel uit van de voedselketen. En we stonden zeker niet bovenaan de piramide. We moesten vechten voor ons leven: gevaren zoals wilde beren, wolven en sabeltandtijgers loerden om elke hoek. Vluchten of vechten waren de twee meest effectieve overlevingstechnieken.

Vanuit zulke tijden stammen we af, en vanuit zulke tijden hebben we nog steeds ons stukje reptielenbrein overgehouden. Een stukje in ons brein dat ons instinctief beschermt tegen het kwade om ons heen, en ons helpt te overleven.

Vanuit die overlevingsmodus zijn we helemaal niet met positieve emoties of een gelukkig gevoel bezig. Die beer die op het punt staat om je te verscheuren, zal niet van gedacht veranderen omdat hij plots inziet dat je gelukkig bent (in tegendeel, want een lekker ontspannen brokje vlees smaakt nog beter). We zijn dan ook volledig gedrild om een superaandacht te hebben voor al het negatieve om ons heen. Een baby kan al lang wenen en zijn ongenoegen uiten voor hij kan lachen en zijn behagen kan uitdrukken.
Weg van het gevaar, weg van het negatieve, is dan ook onze primaire driver.

Vandaag de dag leven we nog steeds met die primaire driver, en veel van de organisaties worden ook nog steeds vanuit dat reptielenbrein aangestuurd: we praten over problemen, we praten over verbeterpunten, we praten over de slechte punten wegwerken,... we doen niets anders dan steeds uit de kuil kruipen, maar geraken nooit verder dan de begane grond. We zorgen ervoor dat we niet wegzinken. En soms lijkt dat zelfs op vooruitgang omdat de bodem onder onze voeten zo snel verdwijnt, maar de afstand tot de top van de berg blijft wel steeds even groot.

Over geluk praten we niet.

In een bedrijf ben je om te werken, niet om je goed te voelen. We zijn er om geld te verdienen, om betere cijfers neer te zetten, om hogere omzetten te draaien, om steeds meer te realiseren,... maar over geluk daar praten we niet over.
Want wat zijn we met geluk? 'Business is war', we moeten onze concurrenten voor blijven, we moeten ze slimmer af zijn, we moeten ons marktaandeel vergroten. En wat ben je dan met geluk?

Laat het me heel simpel uitdrukken: de wilde beren, de wolven en de sabeltandtijgers die ons vroeger bedreigden, zijn er niet meer. In onze huidige maatschappij, en in onze huidige economische klimaten zijn die beren, wolven en tijgers vervangen door financiële systemen die barsten, economische crisissen, verhoogde kosten, verhoogde belastingen en verminderde inkomsten.
Als je denkt dat je die 'nieuwe gevaren' zult kunnen overwinnen door te vluchten, dan heb je het aardig mis. Vluchten is geen optie meer. Je komt ze overal tegen.
Die 'nieuwe gevaren' kunnen we ook niet bevechten op leven en dood zoals een sabeltandtijger.

Om ze te overwinnen, hebben we creativiteit nodig. We moeten de dingen anders gaan aanpakken dan wat we traditioneel al altijd gedaan hebben. In deze situaties is het ook niet meer voldoende om alleen maar uit het negatieve weg te blijven. We zullen uiteindelijk dan toch naar de top van die berg moeten gaan.
Maar over geluk praten we nog steeds niet...

Wel, we moeten weg van dat taboe! Geluk is vandaag de dag van levensbelang. Als we de huidige gevaren willen overleven, zullen we de zaken definitief anders moeten aanpakken. En om dat te kunnen, moeten we ons goed voelen. En ons goed voelen doen we door een gelukkig, voldaan, zinvol en bevredigend leven te leiden. En ons goed voelen doen we in gelukkige, zinvolle en bevredigende organisaties en bedrijven!

Dus ja! We moeten over geluk gaan praten!

Want geluk is 'serious business': het verhoogt onze productiviteit, verlaagt ons ziekteverzuim en vermindert het personeelsverloop!

Want geluk is net zoals je fysieke conditie. Als je bovenaan de trap wil komen met nog lucht in je longen, dan moet je er regelmatig voor oefenen. Vanzelf komt het niet.
Geluk komt ook niet vanzelf, en het begint met het taboe te doorbreken!

JA, jij mag je goed voelen! (en je goed voelen, is iets helemaal anders dan je niet slecht voelen)
JA, het is belangrijk hoe onze mensen zich voelen in onze organisaties! (en een gelukkige organisatie is opnieuw iets helemaal anders dan een niet-slechte organisatie)