Is bloggen maar wat blablabla...of zit er meer achter?

Onlangs kreeg ik de vraag hoe ik er toch in slaag om week na week een nieuw onderwerp te vinden voor een blogstukje en daar keer op keer toch weer iets rond te schrijven dat de lezers kan boeien.

Eigenlijk had ik nog nooit echt stilgestaan bij die vraag...
En nu ik het wel doe, vormt het op zich weer een mooi onderwerp voor mijn volgend stukje.
Meer zelfs! Dit onderwerp heeft zodanig veel facetten en vertoont zodanig veel raakpunten dat ik vanuit deze ene insteek een volledige maand kan vullen. Er zullen dus in totaal 4 stukjes geschreven worden die allemaal vertrekken vanuit deze ene basisgedachte:

Wat is er nodig om en wat zijn de effecten van week na week een blogje te schrijven? 

Hier alvast het eerste deel van de vier, wat een introductie zal zijn voor wat jullie nog allemaal staat te wachten:



Totdat deze vraag werd gesteld, had ik er nog nooit bij stilgestaan. Elke week vloog er me wel iets te binnen dat me interessant of boeiend genoeg leek om er iets over te schrijven. Sommige weken vlogen er wel meerdere ideeën binnen, waardoor ik een soort voorraad kon aanleggen om uit te putten in weken dat ik eens niet echt een geslaagd onderwerp zou vinden. Of wanneer een bepaald onderwerp nog wat verder zou moeten 'rijpen' alvorens ik er echt iets over kan schrijven.

Deze bovenstaande handeling is als een natuurlijke reflex gekomen gewoon door mezelf de opdracht te geven om elke week een blogje te schrijven. Vanaf ik voor mezelf die focus had gelegd, ontwikkel je langzaam een klein antennetje dat potentiële onderwerpen links en rechts oppikt. Als je dan ook nog eenmaal per week de tijd neemt om even te reflecteren over die opgepikte dingen, komt er gegarandeerd wel een passend onderwerp naar buiten.

En in deze eerste 2 paragrafen zit voor mij het volledige 'geheim' van mijn wekelijkse blogjes vervat. Ik zal het samenvatten in 3 punten:

• Ik vind het leuk om verhaaltjes te schrijven en te vertellen, en bovendien heb ik de overtuiging dat ik daarmee iets kan geven aan mijn 'publiek'.
• Vanuit die overtuiging heb ik me er ook op toegelegd om me er wekelijks mee bezig te houden.
• Het dwingt/helpt me om in alle richtingen rond mij heen te kijken en te reflecteren over wat ik zie.

En hiermee heb ik dan ook ineens de onderwerpen van de volgende 3 blogjes vastgelegd:

1) STORYTELLING (en het nut van lijstjes):
Ik ben groot geworden met verhaaltjes. Mijn grootvader was een fantastische verteller. Zijn vertellingen over 'Sneeuwwitje' zal geen enkel kleinkind vergeten (en wees gerust, het was een heel ander 'Sneeuwwitje' dan waar jullie aan denken...).
Mijn moeder heeft blijkbaar die vertellersgenen geërfd, want toen ik klein was, was ik verzot op de verhaaltjes van 'Glitterpit' die op onverklaarbare wijze altijd hetzelfde beleefde als ik...
En blijkbaar zit het echt wel in ons bloed, want ik vertel heel graag verhaaltjes, zowel aan mijn zoontje, als bij het oprakelen van herinneringen, alsook in meer professionele context door bepaalde onderwerpen op een heel eigen manier weg te zetten.

Storytelling is een prachtig eenvoudige manier van dingen over te dragen en van uiting te geven aan je eigen creativiteit. In tegenstelling tot creatief bezig zijn met beeld en/of geluid, heeft iedereen wel de beschikking over zijn eigen woorden.
Met die woorden een pakkend verhaaltje bouwen, is dan ook niet meer dan de volgende stap...
(en daar komt het nut van lijstjes mee opdraven)


2) FOCUS:
Vanuit mijn wil om verhaaltjes te vertellen, en vanuit mijn overtuiging dat ik daarmee iets kan geven aan mijn "publiek", heb ik mezelf een bepaalde focus opgelegd om daar mee bezig te zijn.

In heel veel gevallen zie je dat wanneer je een focus legt, de rest vanzelf komt. Wanneer je bijvoorbeeld in een bedrijf een bepaalde waarde of performantie wenst te verbeteren, ga die dan een tijdje heel gefocust meten en opvolgen. Je zult zien dat er een natuurlijke evolutie is.
Datgene wat volledig in de schijnwerpers staat, krijgt de nodige aandacht, en aan die aandacht hangt energie.

Bij het uitvoeren van handelingen komt er dan ook nog eens de cyclus bij van bewust-onbekwaam naar onbewust-bekwaam. Zeg maar de evolutie naar het zeer goed uitvoeren van dingen waar we eigenlijk niet meer hoeven over na te denken.
En dat vertrekt allemaal vanuit een wil, een passie, of een gedrevenheid om iets te behalen of waar te maken.
Of om het met een mooie quote te zeggen:

Energy flows where the intention goes!

3) "CONNECTING THE DOTS"
De combinatie van beide bovenstaande zaken brengt een dualiteit naar boven.
Wanneer je verhaaltjes wil vertellen, moet je het geheel kunnen overzien. Op die manier weet je waar je op kunt inzoomen of waar je wil eindigen (of op z'n minst toch al waar je wil beginnen).
Wanneer je je focust op iets, ga je net in een tunnelvisie.
Beiden staan dus haaks op elkaar.

Gelukkig zullen - net zoals bij zoveel zaken - de uitersten elkaar versterken. Wanneer je er in slaagt om te kunnen focussen op de aparte puntjes, en tegelijk ook het grotere geheel kunt blijven bekijken, dan zul je plots veel meer zien dan enkel zomaar puntjes en lijntjes. Dan zie je plots het teddybeertje...

Je zult niet op elk moment van de dag én de focus én het geheel kunnen beleven. Je zult zelfs niet in elke fase van je leven evenveel aandacht besteden aan én de focus én het geheel. Sommige fasen van je dag/week/maand/jaar/leven vereisen nu eenmaal meer van het een dan van het ander.
Belangrijk is wel dat je weet dat ze er zijn, en dat achter al jouw puntjes wel eens een teddybeertje zou kunnen schuil gaan.


Samengevat kan ik dus zeggen:
Wil je zelf iets overdragen?
Denk dan zeker aan de mogelijkheid van een verhaal, leg een heel duidelijke focus voor jezelf, en reflecteer voldoende over het grotere geheel.

Wil je meer over elk van deze 3 topic's weten?
Volg dan voor de komende 3 weken de nieuwe blogstukjes, waar telkens één van de onderwerpen uitgebreider in besproken zal worden.



.