Crisis…

Is het geen financiële crisis, dan is het wel een scholen crisis, een crisis in het paleis, een regeringscrisis, of een Fyra-crisis.
Als je de media volgt, val je van de ene crisis in de andere.

Zijn dit nu echte crisissen of worden we een stukje bang gemaakt?

In de Middeleeuwen waren er ook de verhalen die van heinde en verre kwamen en allerlei onheilspellend nieuws verspreidde.
Daar werd dan op zich gretig gebruik van gemaakt om volgelingen in de ene of andere richting mee te krijgen. Volgen uit angst…

Een beweging die helemaal haaks staat op de positieve gedachte van groter maken wat goed gaat.

Vandaag zat ik in gesprek met een klant die in functie van zijn eigen professionele geluk zichzelf de bedenking maakte dat hij eigenlijk liever een andere rol zou opnemen. Hij voelt zich niet zo gelukkig in zijn huidige job, en beseft dat hij toch nog wel enkele tientallen jaren moet voor hij op pensioen kan gaan (als tenminste de pensioenscrisis niet nog groter wordt…). Voor hem tijd dus om verandering aan te brengen in zijn professionele rol.
Hij was echter niet helemaal zeker of er binnen zijn huidig bedrijf wel plaats was voor wat hij in gedachten had qua aangepaste functie.

Enerzijds had hij moed genoeg om er tegenaan te gaan en dit intern ter sprake te brengen, anderzijds had hij toch wel schrik voor het eventuele negatieve antwoord. Vooral omdat hij dan wel zijn conclusies zou moeten trekken, en mogelijks het bedrijf verlaten. En dat terwijl we in een crisis op de arbeidsmarkt zitten…

Je zag de angst in zijn ogen spreken. Een huis, een gezin, een auto, allemaal zaken die vaste kosten met zich meebrengen. Alleen al daarvoor zou hij nog liever in zijn huidige functie blijven (die hem dus niet gelukkig maakt), dan een stap te zetten op weg naar het geluk.
Uiteraard heel begrijpelijk, en tegelijk diep triest dat wij ons als mensen van een maatschappij zo laten meeslepen door onheilspellende berichten en de algemene crisis-angst.

OK, je moet ook niet naïef zijn. En nu eens een keertje langer nadenken alvorens je jezelf in een onzeker avontuur stort is misschien wel raadzaam.
Maar als de angst het overwint van onze drijfveer om naar ons eigen geluk te streven, dan zitten we pas echt in een crisis…een gelukscrisis.