Gisteren–Vandaag–Morgen

Het is al op verschillende manieren aangetoond dat “leven in het moment” een bijzonder positieve bijdrage kan leveren aan het gelukkig zijn. Het onderzoek van Matt Killingsworth over “mind wandering” (=het afdwalen van onze gedachten en daarom eigenlijk niet meer in het hier en nu aanwezig zijn en leven) legt heel duidelijk de relatie naar gelukkig zijn.

“Want to be happier? Stay in the moment.”, zegt Matt dan ook vol overtuiging.

Misschien is dat dan ook wel de reden waarom bijvoorbeeld kleine kinderen zo gelukkig zijn.

Onlangs – tijdens de Paasvakantie – heb ik een opvallend iets ontdekt bij mijn bijna 3 jarig zoontje. Hij denkt en handelt eigenlijk maar in 3 tijdszones: Gisteren-Vandaag-Morgen.

Gisteren is voor hem alles wat al ooit gebeurd is. Het kan de “échte” gisteren zijn, maar het kan evenzeer iets van 2 weken geleden zijn, of misschien zelfs iets van voor zijn middagdutje.

Morgen is voor hem alles wat ooit nog te gebeuren staat.

En daarmee houdt hij de focus voor 100% op het hier en nu, puur op het vandaag. Want alles wat voorbij is, is voorbij, en alles wat nog moet komen, dat komt wel.

Hoe meer ik er over nadenk, hoe meer ik besef wat voor een extreem waardevolle les hij me hiermee geleerd heeft: vandaag is het belangrijkste moment om in te leven, want gisteren is voorbij, en wat je vandaag doet, zal bepalen wat er morgen zal gebeuren.

Ongeveer hetzelfde, maar net iets anders verwoord had ik ook al eens eerder (“gisteren” ;-) ) gelezen:

We aanzien de tijd steeds als afgesloten en op zichzelf staande hokjes: gisteren || vandaag || morgen.
Beeld je echter in dat je op de 15e verdieping van een flatgebouw met 30 verdiepingen staat. Verdieping 15 is “vandaag”. Alle onderliggende verdiepingen (1-14) stellen je verleden voor. Alle bovenliggende verdiepingen (16-30) stellen je toekomst voor.
Zolang we op de 15e verdieping staan, zien we enkel de 15e verdieping. Wanneer we echter het geheel vanop een afstandje zouden kunnen bekijken, dan zien we het flatgebouw in zijn totaliteit. Gisteren, vandaag en morgen zijn dus eigenlijk één geheel.
En net zoals wanneer je vandaag dingen zaait je die pas later zult kunnen oogsten, zo wordt je vandaag misschien gestimuleerd (of belemmerd) door dingen die je eerder had gezaaid.
Op zich heel logisch. Al kunnen er wel problemen of onverwachtse dingen ontstaan wanneer je de relatie tussen de oogst en het zaadje uit het oog verliest (want dan duikt er plots zomaar van alles op).

 

Hoe je er ook naar kijkt, de conclusie blijft universeel: tijd is een perceptie!

Een perceptie die ons heel wat kopzorgen geeft, en ons belet om ten volle van het hier en het nu te genieten en om nu gelukkig te zijn.
Maar bedenk wel dat wanneer je nu gelukkig bent, je daarmee een gelukszaadje plant dat “morgen” wel eens een geluksboom kan zijn…