Leven volgens je waarden (en de keerzijde daarvan)

Tjorben ging vandaag op uitstap met z'n klasje. Daarvoor hadden de juffen van de derde kleuterklas gevraagd om zeker al om 8u30 in de klas te zijn.
Wij 's ochtend goed voortgedaan, en mooi op tijd naar school. Om 8u25 stonden we aan de schoolpoort ... met nog tientallen andere ouders en kleuters. De school was blijkbaar nog niet open.
Dan maar 5 minuutjes wachten totdat om 8u30 de schoolpoort open ging.
Even aanschuiven vooraleer we met z'n allen door de schoolpoort heen kwamen, nog eventjes naar het klasje stappen, en ten laatste om 8u35 waren we daar. Maar geen juf te zien. Een verlaten klasje met een tiental wachtende ouders en kleuters in de gang.
Vreemd, wat we moesten toch zeker op tijd zijn...
Goed, nog even wachten, en enkele minuten laten kwam de juf de gang in. Zonder aarzelen begon ze met een typisch cliché verwijtend juffenstemmetje de ouders toe te spreken: "We hadden gevraagd om om 8u30 in de klas te zijn".
Omdat ik op dat moment toevallig het dichtst bij de juf stond, antwoordde ik rustig en spontaan: "We waren allemaal op tijd, maar stonden buiten te wachten want de deur was nog dicht."
Waarna de juf zonder aarzelen verder ging: "De deur was al lang open! Op tijd komen is voor ons belangrijk om op tijd te kunnen vertrekken, voor jullie is dat misschien niet zo, maar voor ons wel!".

Deze ene zin was er voor mij te veel aan. Het bloed steeg naar mijn hoofd, en ik voelde het intern koken.
De juf had (hoogstwaarschijnlijk zonder het zelf te beseffen) een paar van mijn belangrijkste waarden met één zin vertrappeld. Gelijkheid, respect, evenwaardigheid, eerlijkheid en luisterbereidheid werden allemaal compleet genegeerd. En een kenmerkend iets van kernwaarden is dat het je compleet de gordijnen in jaagt wanneer ze niet gewaardeerd worden.
Bij deze dus de bevestiging dat deze waarden dan ook echt wel belangrijk voor mij zijn.

Op dat moment heb ik het kunnen wegslikken (ook in het belang van de aanwezige kinderen), maar het had daar evengoed tot een hevige discussie kunnen opflakkeren.
Ik hecht nu eenmaal veel belang aan mijn persoonlijke waarden, omdat het deze waarden zijn die mij helpen om elke dag een goed persoon te zijn en mij uitdagen om telkens beter te worden. Het zijn ook deze waarden waar ik mijn business op stoel, en waarde-gedreven leven en waarde-gedreven organisaties opbouwen is dan ook wat heel regelmatig terugkomt in mijn werk.

In de gang had ik het weggeslikt, achteraf merkte ik wel dat het nog aan me bleef kleven. Het leidde me af, en ik kon er geen rust in vinden.
Wanneer er zo iets aan je blijft kleven, is dat voor mij het signaal dat je er iets mee moet.
En dat heb ik dan ook gedaan. Het weg mediteren lukte niet, het analyseren en overdenken bracht me alleen maar meer in de situatie. Het transformeren naar iets positiefs en er een les/inzicht uit creëren door er deze blog over te schrijven, heeft me wel geholpen.

~diepe ademhaling~

~diepe zucht~

En nu ervaar ik een sterk gevoel van mededogen tegenover de juf. Het zal best lastig zijn voor haar om zo in het leven te staan, om de wereld altijd te aanzien alsof hij bestaat uit vijfjarige kleuters waarbij zijzelf de enige verantwoordelijke persoon is. Weinig luisterbereidheid hebben, en vooral uitgaan van de schuld ipv de onschuld van iemand, zal zeer vermoeiend zijn.
Ik wens de juf dan ook, zeer echt, oprecht en met veel warmte, het inzicht dat direct oordelen niet altijd de beste weg is. Dat een simpele vraag stellen een hele andere ervaring kan doen ontstaan, en dat ze door de andere ervaring veel meer geregeld en voor mekaar kan krijgen (ook bij onverantwoorde ouders) dan door er direct op in te hakken.

~zucht van verlichting~


Reflectieve vragen voor jezelf:

• Wat jaagt jou compleet de gordijnen in en laat jou helemaal door het lint gaan?
  Koester dat, want dat is een belangrijke waarde die je nog dikwijls -in positieve zin- jouw eigen weg zal wijzen!
• Kun je het bij jezelf merken wanneer er iets aan jou blijft kleven? En wat doe je er dan mee? Mediteer je het weg? Analyseer en reflecteer je op de situatie? Schrijf je het van je af?
  Wat je er precies mee doet, is niet zo belangrijk. Zolang het voor jou maar helpt, en dat je er iets mee doet.
• Ben jij in staat om afstand te nemen van een situatie die aan jou blijft kleven, en er een diepgeworteld gevoel van mededogen voor te krijgen?
  Dat maakt jou sterker, en wanneer je het uitspreekt ook de andere betrokken persoon.

Wil je meer verkennen en uitwisselen rond het waarde-gedreven leven en/of waarde-gedreven ondernemen?

Contacteer me dan (klik hier), ik ga daar heel graag het gesprek met jou over aan!