Omdat ik de achtergrond van het toestel een beetje ken, waren mijn verwachtingen eerder laag. Het is een vliegtuigje dat totaal uit verhouding is (een gigantische spanwijdte met een ridicuul klein bakje eronder), het vliegt met een maximum snelheid van 70km/uur, en als het landt, moeten de vleugels ondersteund worden door 2 fietsers. Het leek me dus eerder een knutselwerkje dan een technologisch hoogstandje. En waarom het vliegtuigje nu precies te zien was op Brussels Airport, was al evenzeer een groot raadsel.
Mijn basisperceptie leek echter VOLLEDIG foutief! En de toespraak van Betrand Piccard heeft dat heel duidelijk gemaakt.
Betrand Piccard heeft een familietraditie hoog te houden: zijn grootvader, Auguste Piccard, was de bedenker en uitvinder van de drukcabine die hij gebruikte om een ballon te ontwerpen die mensen naar stratosferische hoogte kan brengen. Auguste Piccard was in 1932 dan ook de eerste mens die tot een hoogte van 16201 meter boven de aardbol ging en zo de eerste mens op aarde was die ooit met eigen ogen echt de bolvormige vorm van de aarde kon vaststellen.
Jacques Piccard, de zoon van Auguste en de vader van Bertrand, gebruikte deze technologie van een drukcabine in omgekeerde beweging, en vestigde in 1960 het wereldrecord qua bemand diepzeeduiken met een onderzeeër. Het wereldrecord staat tot op de dag van vandaag nog steeds op de hallucinant diepte van 10916 meter onder de zeespiegel (zo'n 11 km dus).Betrand is dus de derde generatie van "explorers", en dat heeft hij zelf al kunnen bewijzen door in 1999 met de Breitling Orbiter de eerste onafgebroken ballonvaart rond de wereld te maken. Hiermee heeft hij nog steeds het record van de langste (zowel in afstand als in duurtijd) vlucht uit de luchtvaartgeschiedenis.
En blijkbaar was dit voor Bertrand nog niet voldoende. Na het Breitling Orbiter project startte hij het Solar Impulse project met als doel om enkel door zonne-energie aangedreven opnieuw in een onafgebroken vlucht rond de wereld te vliegen.
Toen hij met dit idee startte, werd hij in de luchtvaartindustrie voor gek verklaard. Om te vliegen heb je veel stuwkracht nodig. Veel stuwkracht betekent veel energie. Om die energie op te wekken, heb je een heel groot vleugeloppervlak nodig. Een groot vleugeloppervlak betekent veel gewicht en dus veel stuwkracht. Je komt dus in een vicieuze cirkel terecht die niet echt tot een oplossing leidt.
Na de nodige calculaties werd de uitdaging voor de Solar Impulse dus duidelijk: een vliegtuigje bouwen dat met het vermogen van een kleine scooter, het gewicht van een gemiddelde middenklasse wagen, en de spanwijdte van een Airbus A380 (het grootste passagiersvliegtuig ter wereld) kon vliegen.
Het vliegtuigje bestaat, en het vliegt!
En daarmee heeft Betrand Piccard opnieuw de wereld verbaasd, en heeft hij opnieuw de grenzen van wat mogelijk is verlegd!
Gans het project geeft wel aan dat deze uitvoering nog onvoldoende is om de missie van het project tot een succesvol einde te brengen. Deze versie geeft echter wel voldoende informatie en ervaring om een Solar Impulse II te bouwen die steviger is, sneller zal vliegen en meer ruimte biedt voor de piloot, zodat de uitdaging om rond de wereld te vliegen wel mogelijk zal worden.
Naast de technische verwezenlijking van dit project is echter ook de achterliggende gedachte een absolute leerschool voor velen van ons. En de uitspraken van Betrand Piccard liegen daar niet om:
"We forgot what it is to be pioneers"
en
"We are the prisoners of our own minds"
De boodschap is dus duidelijk: durf buiten de lijntjes te kleuren van de reeds begane paden.
Of zoals Albert Einstein het al vele jaren geleden zei:
"Doing the same thing over and over again and expecting different results is insanity!"
Wil je dus echt verandering aanbrengen in je leven, durf dan te springen en ga voor het onbekende!
(en wie goed kijkt, ziet mij op het einde mee in het publiek zitten :-) )
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten