Kun jij genieten van een onverwacht moment?

Wat doe jij als je een straatmuzikant hoort en ziet spelen?
Loop je er zomaar voorbij zonder er aandacht aan te besteden? Geef je hem snel wat klein geld uit beleefdheid? Stop je even om de muziek in je op te nemen en de muzikant een kans te geven om zijn talent te tonen?

The Washington Post deed een experiment om te zien hoe voorbijgangers reageren op zo'n situatie.
Bekijk hier het filmpje van het experiment:

(Video via YouTube: http://www.youtube.com/watch?v=hnOPu0_YWhw)

Als je het bekijkt, zul je op het eerste zicht niets speciaals zien. Er zijn mensen die voorbij lopen, er zijn mensen die wat klein geld geven, er zijn mensen die even blijven luisteren.
Een dagelijkse situatie zou je zo zeggen... of zit er toch meer in dit experiment verborgen?
Het antwoord zit uiteraard al verscholen in de vraag. Er zit dus meer achter:

De violist die staat te spelen is Joshua Bell, een van de beste muzikanten ter wereld. Hij had 3 dagen voor dit experiment nog gespeeld in een uitverkochte Boston Symphony Hall waar een ticket voor zijn optreden 100$ per stuk kostte.
Om het experiment nog meer kracht bij te zetten, speelde hij 6 van de moeilijkste en meest indrukwekkende stukken die ooit voor een viool geschreven zijn.
En om het helemaal compleet te maken, speelde hij deze stukken op een Stradivarius vervaardigd in 1713, waarvan de kostprijs op ongeveer 3,5 miljoen dollar wordt geschat!
Het was dus niet zomaar een straatmuzikant die niet zomaar wat muziek stond te maken op niet zomaar een viooltje.

De opzet en vorm van dit experiment werd voorgelegd aan Leonard Slatkin, de muzikaal directeur van het US National Symphony Orchestra, met de vraag wat hij voorspelde dat zou gebeuren.
Hij was sowieso onder de indruk van de setting van het experiment.
Nog een kleine kanttekening: het experiment zou plaatsvinden tijdens de ochtendspits in een metrostation waar heel veel juristen, budget managers, project managers, advocaten etc. elke ochtend zich naar hun werk haasten. Dit publiek was ook het soort publiek dat 3 dagen ervoor 100$ voor een ticket zou betalen om het optreden van Joshua Bell bij te kunnen wonen.
Voor die ochtend werd er geschat dat er ongeveer 1000 personen in het metrostation zouden voorbij lopen.

Met deze gegevens was de muzikaal directeur ervan overtuigd dat heel wat mensen - toch zeker zo'n 75 tot 100 personen - geraakt zouden zijn door de muziek, stoppen en blijven luisteren. Hij voorspelde dus dat er echt wel een menigte zich rond de violist zou verzamelen, en dat hij gemakkelijk 150$ op een uur bij elkaar zou sprokkelen.

Zoals je op de video kon zien, was het resultaat net iets anders...
Joshua Bell speelde gedurende 43 minuten in het metrostation, er zijn 1097 personen voorbij gelopen, en hij verdiende exact 32,17$.

Het experiment stopte hier nog niet. 40 van de voorbijgangers werd achteraf nog ondervraagd door The Washington Post met de vraag of ze iets speciaals hadden gezien of meegemaakt in het metrostation waar ze zonet gepasseerd waren. Van die 40 personen was er slechts 1 persoon die direct naar de violist verwees. De overige personen hadden hem amper of totaal niet opgemerkt.

Ook de personen die wat klein geld hadden gegeven aan de violist werden achteraf ondervraagd. De meesten hadden gehandeld uit 'gewoonte' of beleefdheid. Slechts een persoon - iemand die totaal geen kenner van klassieke muziek is - gaf toe dat de muziek hem raakte en hij daardoor is blijven luisteren, waarna hij een gift deed (iets dat hij nog nooit eerder had gedaan bij een straatmuzikant).

De resultaten van dit experiment spreken toch wel tot de verbeelding. Er staat iemand het beste van zichzelf te geven, en toch wordt hij compleet genegeerd. Nochtans creëerde Joshua Bell tijdens dit experiment een oase van rust en schoonheid in het midden van de ochtendspits.
Hoe open staan we dan voor onszelf om ons toe te laten te genieten van elk moment?
Geluk zit in kleine dingen, geluk zit in het plukken van elk speciaal moment dat zich aandient...je moet het natuur wel toelaten.

Dus de volgende keer dat je op straat loopt: TAKE NOTICE, en wees je bewust van wat er zich om je heen afspeelt!

En in dit specifieke geval was het een volledig opgezet experiment, maar de dag erna staat er misschien een jong aankomend talent te spelen. Zou jij het talent dan herkennen? En wat zou jij dan doen om dat talent zich verder te laten ontwikkelen?


.